Η ιστορία της δίαιτας: από το 500 π.Χ ως σήμερα

Προφανώς η απώλεια κιλών δεν είναι νέο ζήτημα. Τι κι αν υπήρχαν εποχές όπου το πάχος θεωρούνταν γοητεία και ένδειξη πλούτου, μάλλον οι άνθρωποι ανά τους αιώνες πάντα αναζητούσαν έναν (μαγικό συνήθως) τρόπο να φαίνονται πιο αδύνατοι.

500 π.Χ με φρούτα και λαχανικά
Η πρώτη επίσημα καταγεγραμμένη δίαιτα ονομαζόταν χορτοφαγία και σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία την ακολουθούσε ο Πυθαγόρας. Παρά το γεγονός ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν …φαν της αθλητικής εμφάνισης, ο Πυθαγόρας δεν έκανε δίαιτα για να φτιάξει 6-pack, αλλά για να μην τον …φάνε τα άλλα ζώα, όταν και αυτός με τη σειρά του θα μετενσαρκωνόταν σε ζώο, όπως πίστευαν οι Αρχαίοι Έλληνες. Ο Πυθαγόρας είχε τέτοιο πάθος για την χορτοφαγική διατροφή του, που λέγεται ότι πέθανε μάλιστα υπερασπιζόμενος ένα χωράφι.
45 π.Χ με ρωμαϊκά (διατροφικά) όργια
Τα χρόνια πέρασαν και κατά την εποχή του Καίσαρα, οι Ρωμαίοι είχαν ειδικά δωμάτια για τις γιορτές. Αυτός ήταν ένας τρόπος για να ελέγχουν τη λαιμαργία τους. Μάλιστα, για να υπάρχει διαθέσιμος χώρος για όλα τα φαγητά, λέγεται ότι έπαιρναν πριν από τις γιορτές μαθήματα …διατροφής. Τα κιλά που χάθηκαν εκείνη την εποχή….ακόμα αγνοούνται.

Η βουλιμία του Μεσαίωνα
Ο Μεσαίωνας ήταν μάλλον η εποχή όπου ο κόσμος…ξεσπάθωσε με το φαγητό δείχνοντας με τα κιλά του τα πλούτη του. Τότε καταγράφονται και τα πρώτα δείγματα βουλιμίας. Στις γιορτές, οι άνθρωποι συνήθιζαν να καταβροχθίζουν στην κυριολεξία άπειρες τροφές και μετά να κάνουν εμετό. Κάτι σαν πρόωρο…Hollywood δηλαδή;
Η υστερία του 1800
Κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, η «υστερία» σάρωσε τις τάξεις της αριστοκρατίας ειδικά στη Βόρεια Αμερική και τη Δυτική Ευρώπη. Αυτή η υστερία έχει μείνει γνωστή ως η βικτωριανή μορφή της ανορεξίας.  Οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, ιδίως οι γυναίκες, λιμοκτονούσαν στην κυριολεκτικά, προκειμένου να παραμείνουν λεπτές. Η ανορεξία ήρθε για να μείνει προφανώς.
Η δίαιτα της…πολτοποίησης του 1910
Ο Horace Fletcher, ένας έμπορος έργων τέχνης στο Σαν Φρανσίσκο ήταν ο συγγραφέας ενός best-seller βιβλίου δίαιτας που του χάρισε τον τίτλο, «Ο master της πολτοποίησης». Στο βιβλίο του, που αναφερόταν στον τρόπο με τον οποίο τα ζώα μασούσαν την τροφή τους, ο ίδιος συνέστησε ότι κάθε μπουκιά πρέπει να μασιέται τουλάχιστον 32 φορές μέχρι να πάρει τη μορφή μιας υγρής πάστας. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, ακολουθώντας αυτήν την τακτική, κάποιος, ως άλλο μηρυκαστικό,  μπορούσε να χάσει από 30 έως 108 κιλά.
Το γκρέιπφρουτ του Hollywood (1920- ακόμα συνεχίζεται;)
Το 1920, η δίαιτα του γκρέιπφρουτ ή οι 18 ημέρες διατροφής του Hollywood , όπως λεγόταν τότε η συγκεκριμένη δίαιτα, ήταν η απάντηση σε μία λεπτή σιλουέτα χωρίς…γοφούς και περιττά λίπη. Η προϋπόθεση της δίαιτας ήταν να ξεκινήσει κάποιος να πίνει γκρέιπφρουτ για να ενεργοποιήσει τον μεταβολισμό του και να φτάνει ως τις 800 θερμίδες την ημέρα. Το μόνο θετικό (το μόνο όμως) ήταν ότι επιτρεπόταν ο καφές.

Η δίαιτα της …ταινίας (1920 – ναι μέχρι και το 2000)
Ήταν το 1920 ήταν η εποχή όπου ξεκίνησαν οι «τεχνικές» υπερβολές. Η «ταινία» που εφαρμοζόταν στο εσωτερικό του wannabe αδύνατου, κατάφερνε να διαλύει το φαγητό που κατανάλωνε. Αυτό συνέβαινε επειδή η ταινία αυτή περιείχε ένα μικροσκοπικό παράσιτο που βοηθούσε στην αποβολή του φαγητού. Με απλά λόγια, όποιος το έκανε ήταν μεν εξαιρετικά λεπτός αλλά και μόνιμα πεινασμένος.
Η μειλίχια διατροφή  του 1930
Ο Sylvester Graham ή «Dr Saw Dust», όπως τον έγραψε η ιστορία της …δίαιτας, ήταν αρκετά …μινιμαλιστής στις επιλογές του. Υποστήριζε ότι τα μειλίχια τρόφιμα όπως ξερό ψωμί και κράκερ ήταν σε πλεονεκτική θέση έναντι των διεγερτικών μπαχαρικών και του κρέατος. Ο ίδιος έλεγε ότι η άρνηση της σάρκας ήταν ο μόνος τρόπος για να ενισχυθεί το πνεύμα. Αποτέλεσμα; Πολλοί υποστηρικτές του άρχισαν να αρρωσταίνουν και φυσικά η δημοτικότητα του ίδιου και της δίαιτάς του να πέφτει στα…τάρταρα.
Η δίαιτα της…ανάσας ( 1980 - 2000)
Φτάνοντας στην πιο πρόσφατη περίεργη δίαιτα βρίσκουμε αυτήν της … ανάσας. Και (ναι) είναι αυτό ακριβώς που σκέφτεστε. Το Bretharian Institute of America προέτρεπε τους ανθρώπους που δε χρειάζονται τρόφιμα ή υγρά (άγνωστο γιατί να μη χρειάζονται βέβαια) να τρέφονται με τον αέρα. Φυσικά, η δίαιτα βρήκε υποστηρικτές, οι οποίοι άρχισαν να εγκαταλείπουν τον μάταιο τούτο κόσμο σίγα σιγά. Η ιατρική κοινότητα την αποκάλεσε φονική δίαιτα και δεν είχε και άδικο.



clickatlife

Διαβάστε περισσότερα

Δεν μπορούμε να γαργαλήσουμε τον εαυτό μας

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την ικανότητα να αναγνωρίζει τις αισθήσεις που δεν είναι σημαντικές, όπως το δικό μας άγγιγμα, έτσι ώστε να μπορεί να εστιάσει σε σημαντικές αισθήσεις, όπως για παράδειγμα μια ταραντούλα που σκαρφαλώνει στην πλάτη μας. 

Κατά τη διάρκεια μιας μελέτης, 30 άνθρωποι χρησιμοποίησαν ένα δάχτυλο του δεξιού τους χεριού για να αγγίξουν ένα δάχτυλο του αριστερού τους χεριού, χτυπώντας ελαφρά μια συσκευή που βρισκόταν πάνω από το αριστερό τους δάχτυλο. 

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι, όταν οι εγκέφαλοι τους ανέμεναν το χτύπημα, και αυτό ερχόταν στην ώρα που ήταν αναμενόμενο, δεν του έδιναν μεγάλη σημασία. 

Αυτό εξηγεί γιατί είναι πολύ δύσκολο να γαργαλήσουμε τον εαυτό μας.

livescience.com

Διαβάστε περισσότερα

Οι μπάλες του γκολφ ήταν ξύλινες μέχρι τον 16ο αιώνα

Ο εξοπλισμός που χρησιμοποιείται για να παίξει κανείς γκολφ έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα από τον πρώτο ήδη καιρό στην Σκωτία. 

Κανονικά, όλα τα μπαστούνια του γκολφ ήταν κατασκευασμένα από ξύλο. Το ίδιο και οι μπάλες, τουλάχιστον μέχρι τον 16ο αιώνα, όταν και έγιναν δημοφιλείς οι μπάλες από δέρμα, που ήταν γεμάτες στο εσωτερικό τους με φτερά.

Παρά το όνομά τους, οι “φτερωτές” ήταν το ίδιο σκληρές και βαριές, όπως κάθε σύγχρονη μπάλα του γκολφ. 

Η ανάπτυξη της μπάλας “gutta percha” το 1850, η οποία ήταν πιο ανθεκτική από τη “φτερωτή”, σήμαινε ότι και οι κεφαλές των μπαστουνιών θα μπορούσαν να κατασκευάζονται από σίδηρο. 

Από τις αρχές του 20ου αιώνα, ο εξοπλισμός του γκολφ άρχισε πια να παίρνει τη μορφή που έχει σήμερα.

omg-facts.com

Διαβάστε περισσότερα

Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΓΑΪΔΑΡΩΝ

Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά. 
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη. 
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ!!! Και αποχώρησε... 
Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα.
Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα. 
Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους. 
Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο.
Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου. 
Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαϊδάρους!!!... 
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή/οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.
Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων. 
Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν "με τον ιδρώτα τους". Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής. 
Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους; Τι θα κάνεις εσύ; 

(Μετάφραση από το ιταλικό κείμενο το οποίο ήταν μετάφραση του γαλλικού και πάει λέγοντας... Φυσικά, τα κείμενα αυτά είναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες γιατί ως γνωστό στην ιστορία αυτή εμπλέκονται επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου καθώς όλος ο πλανήτης υπόκειται στους «κανόνες της αγοράς» των γαϊδάρων).
 
Σας θυμίζει κάτι; (ή μόνο σε μένα;) 




mantri

Διαβάστε περισσότερα

Η ανάμειξη αλκοόλ με light αναψυκτικό μεθάει περισσότερο

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας νέας έρευνας, ο συνδυασμός αλκοολούχων ποτών με αναψυκτικά διαίτης, μπορεί να μεθύσει κάποιον πιο εύκολα και πιο γρήγορα από την ανάμειξη αλκοόλ με ένα κανονικό αναψυκτικό που περιέχει ζάχαρη. 

“Το αλκοόλ, όταν καταναλωθεί μαζί με αναψυκτικό διαίτης, συντελεί σε μεγαλύτερο δείκτη BrAC (συγκεντρώσεις οινοπνεύματος στην αναπνοή) συγκριτικά με την ίδια ποσότητα αλκοόλ αναμεμειγμένη με ένα αναψυκτικό που περιέχει ζάχαρη,” λέει η Cecile Marczinski, γνωστική ψυχολόγος που επιμελήθηκε την έρευνα. 

Ο λόγος είναι ότι η ζάχαρη έχει την ιδιότητα να καθυστερεί την απορρόφηση του αλκοόλ από το στομάχι με αποτέλεσμα να αργεί περισσότερο να φτάσει στην κυκλοφορία του αίματος.

“Ουσιαστικά δεν είναι ότι τα αναψυκτικά διαίτης επιταχύνουν τη μέθη, αλλά ότι η ζάχαρη που περιέχουν τα κανονικά αναψυκτικά καθυστερεί την απορρόφηση του αλκοόλ,” εξηγεί ο Dennis Thombs, καθηγητής του University of North Texas Health Science Center.

npr.org

Διαβάστε περισσότερα

Ανατριχιάζετε για να ζεσταθείτε

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί ανατριχιάζετε όταν βγαίνετε από το μπάνιο, όταν γενικότερα κρυώνετε ή φοβάστε; Το φαινόμενο της ανατριχίλας, που πήρε το όνομά του από τον τρόπο που φαίνεται ένα πουλί μετά την αποπτέρωσή του, είναι στην πραγματικότητα μία προσπάθεια του οργανισμού μας να προστατευτεί. 

Υπάρχουν στο σώμα μας μικροί μύες που συνδέουν κάθε θύλακα τρίχας της επιδερμίδας μας. Αυτοί όταν κρυώνουμε κάνουν το δέρμα μας να διογκώνεται και τις τρίχες μας να στέκονται όρθιες. Και αυτό για να παγιδεύσουν όσο περισσότερο αέρα μπορούν. 

Με απλά λόγια, όταν κρυώνετε, ο οργανισμός προσπαθεί να δημιουργήσει ένα πιο παχύ στρώμα παγιδευμένου αέρα γύρω από το σώμα σας, με σκοπό να κρατήσει τη θερμότητα που ήδη έχετε. Αυτό το πετυχαίνει μέσω των τριχών. 

Αυτονόητο είναι ότι όσο περισσότερες τρίχες έχει κάποιος, τόσο πιο εύκολο είναι να διατηρήσει τη θερμοκρασία του σώματός του .

gizmodo.com

Διαβάστε περισσότερα

Οι στεγνωτήρες χεριών αυξάνουν τα βακτήρια κατά 255%

Υπάρχουν αρκετοί διαφορετικοί τρόποι να στεγνώσει κανείς τα χέρια του: χάρτινες πετσέτες, βαμβακερές πετσέτες, και στεγνωτήρες που βγάζουν ζεστό αέρα. 

Οι ερευνητές μέτρησαν τα βακτήρια που μένουν στα χέρια μετά από κάθε μια από τις παραπάνω μεθόδους στεγνώματος. Το στέγνωμα των χεριών με χάρτινες ή βαμβακερές πετσέτες μετά το πλύσιμο μειώνει τα βακτήρια κατά 45 με 60%, ενώ οι στεγνωτήρες χεριών βρέθηκε ότι αυξάνουν τα βακτήρια στα χέρια κατά περίπου 255%.

Ο κύριος λόγος είναι ότι το ζεστό και υγρό περιβάλλον που δημιουργείται στο εσωτερικό του στεγνωτήρα ευνοεί την ανάπτυξη βακτηρίων.

abc.net.au

Διαβάστε περισσότερα

Το φαγητό μας φαίνεται πιο νόστιμο όταν το έχουν φτιάξει άλλοι

Υπάρχουν δυο θεωρίες για αυτό το φαινόμενο. Η μία είναι ότι, όταν φτιάχνουμε μόνοι μας κάτι για να φάμε, προσδοκούμε την γεύση του. Ακόμα και όταν σκεφτόμαστε έντονα ένα συγκεκριμένο φαγητό για αρκετή ώρα, μας φεύγει η όρεξη για αυτό σχετικά γρήγορα.

Ερευνητές του Carnegie Mellon University, για παράδειγμα, βρήκαν ότι αν φανταστούμε για λίγο ότι τρώμε M&Ms και μετά αρχίσουμε να τρώμε στην πραγματικότητα είναι πιθανότερο να καταναλώσουμε μικρότερη ποσότητα από αυτά. Είναι ένα περίεργο τρικ συγκεκριμένου κορεσμού, όπως συμβαίνει και με πολλούς ανθρώπους που έχουν χορτάσει μετά από ένα μεγάλο γεύμα και δεν θέλουν με τίποτα να φάνε άλλο από το φαγητό τους, αλλά καταφέρνουν να φάνε επιδόρπιο. 

Η δεύτερη θεωρία έχει να κάνει με τη μυρωδιά. Ένα μεγάλο μέρος της αίσθησης της γεύσης βασίζεται στην όσφρηση. Η όσφρηση μας έχει την τάση να μπλοκάρει έντονες μυρωδιές όταν είμαστε εκτεθειμένοι σε αυτές για αρκετή ώρα. Αυτό σημαίνει ότι, όταν μαγειρεύουμε στην κουζίνα μας και είμαστε για ώρα περιτριγυρισμένοι από τις μυρωδιές του φαγητού που φτιάχνουμε, η όσφρηση μας γρήγορα απευαισθητοποιείται, με αποτέλεσμα όταν τελικά καθόμαστε να φάμε, να είναι σαν να γευόμαστε χωρίς να μυρίζουμε. 

Όταν όμως, για παράδειγμα, μαγειρεύει ο/η σύντροφος μας την ώρα που εμείς βρισκόμαστε σε άλλο δωμάτιο, μακριά από τις μυρωδιές, και στη συνέχεια μπαίνουμε στην κουζίνα για να φάμε, τότε μπορούμε να απολαύσουμε τη γεύση αλλά και τη μυρωδιά του φαγητού ταυτόχρονα, και γιαυτό μας φαίνεται και πιο νόστιμο.

cheaptalk

Διαβάστε περισσότερα

Οι αμερικάνικες σημαίες που τοποθετήθηκαν στο φεγγάρι σήμερα είναι λευκές

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν οι πρώτες που προσγειώθηκαν στο φεγγάρι. Και επειδή έπρεπε με κάποιον τρόπο να το προβάλουν, τοποθέτησαν πάνω σε όλη την επιφάνεια της Σελήνης αμερικάνικες σημαίες. 

Έπρεπε να αφήσουν αποδείξεις ότι είχαν βρεθεί εκεί. Το πιο εμβληματικό ήταν έξι σημαίες που είχαν τοποθετηθεί μαζί, οι οποίες μάλιστα πιστεύεται ότι έχουν καταστραφεί λόγω των σκληρών συνθηκών. Εντύπωση προκαλεί πάντως το γεγονός ότι όλες, πλην μίας, δεν έχουν φύγει από την θέση τους!

Η καθεμία τους κόστιζε μόνο 5,50 $ τη δεκαετία του 1960 και όλες σήμερα είναι λευκές λόγω του φωτός, που τις χτυπά για 14 μέρες το χρόνο, χωρίς όμως να υπάρχει ατμόσφαιρα για να φιλτράρει της ακτίνες του ηλίου. 

Παρ' όλα αυτά αποτέλεσε μεγάλη επιτυχία το γεγονός ότι παρέμειναν στις θέσεις τους για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Μάλλον κάποιος πρέπει να πάει σύντομα να τις αντικαταστήσει με νέες σημαίες, που να προστατεύονται από τον ήλιο. Μπορεί να χρειαστεί να πληρώσουν κάτι παραπάνω, αλλά αυτό είναι το τίμημα της Ιστορίας.

omg-facts

Διαβάστε περισσότερα

Το χρώμα και το βάρος των μαχαιροπίρουνων «επηρεάζουν τη γεύση»

Οι εθελοντές κλήθηκαν να δοκιμάσουν γιαούρτι με κουτάλια διαφόρων χρωμάτων (Πηγή: Elizabeth Willing)  

Πιο περίπλοκη διαδικασία από ό,τι νομίζαμε φαίνεται ότι είναι η «χημεία» της γεύσης, σύμφωνα με βρετανούς επιστήμονες. Όπως είδαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, το μέγεθος, το βάρος, το σχήμα, το χρώμα και το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο το μαχαιροπίρουνο επηρεάζουν τη γεύση μας.

Στη «γευσιγνωστική» μελέτη έλαβαν μέρος περισσότεροι από 100 φοιτητές οι οποίοι συμμετείχαν σε τρία πειράματα, με ζητούμενο να διαπιστωθεί πώς ακριβώς ο τύπος του μαχαιροπίρουνου μπορεί να επηρεάσει την αντίληψη της γεύσης.

Από τα δεδομένα που συνέλεξαν οι επιστήμονες, φάνηκε ότι το τυρί είχε πιο αλμυρή γεύση όταν τρωγόταν απευθείας με μαχαίρι, από ό,τι όταν τρωγόταν με πιρούνι, κουτάλι ή οδοντογλυφίδα.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των εθελοντών, το γιαούρτι ήταν πιο γλυκό όταν τρωγόταν με λευκό κουταλάκι, από όταν τρωγόταν με μαύρο. Ακόμα, όταν οι συμμετέχοντες καλούνταν να φάνε γλυκό με μικρό κουταλάκι δήλωναν ότι καταλάβαιναν εντονότερα τη γλυκιά γεύση, από όταν χρησιμοποιούσαν μεγάλο κουτάλι ή πιρούνι.

«Ο τρόπος με τον οποίο απολαμβάνουμε το φαγητό αποτελεί μια πολυαισθητική εμπειρία, που αφορά τη γεύση, την υφή της τροφής στο στόμα μας, το άρωμά της όπως και την εικόνα της» εξηγούν οι ειδικοί Δρ Τσαρλς Σπενς και Δρ Βανέσα Χαράρ.

«Προτού ακόμη φάμε το φαγητό, ο εγκέφαλός μας έχει διαμορφώσει μια κρίση, η οποία επηρεάζει την γενικότερη γαστριμαργική μας εμπειρία» προσθέτουν οι επιστήμονες.

«Εμπλέκονται δηλαδή πολύ περισσότερα στοιχεία από εκείνα που εμφανίζονται στο πιάτο. Πολλά πράγματα που μπορεί μέχρι σήμερα να νομίζαμε ότι δεν παίζουν ρόλο, τελικά παίζουν ρόλο στο παιχνίδι της γεύσης» αναφέρουν.

Τα ενδιαφέροντα ευρήματα των Βρετανών παρουσιάζονται στο επιστημονικό έντυπο «Flavour».

SCIENCE.IN.GR

Διαβάστε περισσότερα