Ελληνικό πόδι

                                                                                                                                                                      Το όνομα Morton’s toe προέρχεται από τον αμερικανικό ορθοπεδικό χειρουργό Dudley Joy Morton (1884-1960).

Είναι η κατάσταση κατά την οποία το δεύτερο δάχτυλο του ποδιού, αυτό δίπλα στο μεγάλο, είναι μακρύτερο από το πρώτο.

Ο  Joy Morton το περιέγραψε αρχικά ως μέρος της τριάδας Μόρτον: ένα συγγενές βραχύ πρώτο μετατάρσιο οστό, ένα υπερμέγεθες τμήμα του πρώτου μεταταρσίου του δεύτερου δακτύλου  και κότσια στο δεύτερο και του τρίτο μετατάρσιο. Αυτό συμβαίνει επειδή η κεφαλή του πρώτου μεταταρσίου δεν φέρει, όπως συνήθως, το μεγαλύτερο μέρος του βάρους του σώματος κατά τη διάρκεια της βάδισης, αλλά οι δυνάμεις αυτές μεταφέρονται στο μετατάρσιο του δεύτερου δακτύλου, λόγω της πρόσθιας θέσης του. Το παπούτσι μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα αν δεν χωρά το μεγαλύτερο δεύτερο δάκτυλο.

Ο Janet G. Travell MD, στο εγχειρίδιο The Trigger Point Manual, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το toe Morton είναι υπαίτιο για μυοσκελετικό πόνο και υπερβολικό πρηνισμό του ποδιού, μείωση της επιμήκους καμάρας του ποδιού και ο αστράγαλος εισέρχεται προς τα μέσα.

Αυτός ο υπερβολικός πρηνισμός προκαλεί λειτουργικά προβλήματα: Το πόδι  λειτουργικά μπορεί να στρέφεται εσωτερικά. Ένα πόδι με μείωση της λειτουργικότητας συμπεριφέρεται ακριβώς όπως ένα κοντό πόδι, με διαταραχή της στάσης λεκάνης. Αυτό μπορεί να προκαλέσει διάφορους βαθμούς σκολίωσης. Το εσωτερικό πόδι περιστρέφεται προς τα εμπρός προκαλεί την περιστροφή της πυέλου, συνήθως περισσότερο από την πλευρά όπου το πόδι πρηνίζεται περισσότερο. Η προς τα εμπρός περιστροφή των γοφών προκαλεί αλλαγές στη σπονδυλική στήλη και γενικά προκαλεί μια κλίση προς τα εμπρός και το κεφάλι κλίνει κι αυτό μπροστά. Η στάση αυτή σε συνδυασμό με τις ροπές που δημιουργούνται από την έσω στροφή του ποδιού είναι συχνά η αιτία του πόνου των αρθρώσεων και των μυών στο γόνατο και στο ισχίο, στην πλάτη και τον ώμο και στον αυχένα. Θεωρείται επίσης από κάποιους να συνδέεται με πονοκεφάλους και δυσλειτουργία της κροταφογναθικής διάρθρωσης , αν και αυτό δεν είναι καθολικά αποδεκτό.

Αποκατάσταση στο δάχτυλο του Μόρτον μπορεί να βοηθήσει να ανακουφίσει πολλά προβλήματα στα πόδια, αναφέρει ο συγγραφέας.

Εμείς θα λέγαμε ότι μια χαρά περπατάμε οι Έλληνες...

Στα φυσιολογικά πόδια υπάρχουν 3 τύποι.

α) Το Αιγυπτιακό Πόδι, στο οποίο από το μεγάλο δάχτυλο μέχρι το μικρότερο υπάρχει μια διαγώνιος ευθεία με το μεγάλο δάχτυλο μακρύτερο από όλα.

β) το Ρωμαϊκό Πόδι ή και τετράγωνο, όπου όλα τα δάχτυλα είναι σε μία οριζόντια ευθεία.

γ) και το Ελληνικό Πόδι όπου το δεύτερο δάχτυλο του ποδιού, αυτό δίπλα στο μεγάλο, είναι μακρύτερο από το πρώτο

Η μεγάλη (70-80%) πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού έχει το Αιγυπτιακό Πόδι, καθώς θεωρείται ότι είναι το «κανονικό» οστεολογικά, αυτό το οποίο «πρέπει» να έχει ο κάθε άνθρωπος με βάση την οστεϊκή κατασκευή του είδους μας.

Υπάρχει ολόκληρο κίνημα μάλιστα στις ιατρικές κοινότητες παγκοσμίως, να καταργηθεί ο όρος «Αιγυπτιακό».

Δεν υπάρχει όμως καμμιά αμφισβήτηση για τον όρο «Ελληνικό», παρά μόνο η σιωπηρή αντικατάστασή του από τον όρο Morton’s toe και τον χαρακτηρισμό του ως οστεϊκή δυσμορφία.

Η διαφορά έγκειται στο μέγεθος των μεταταρσίων οστών και θεωρείται κληρονομική. Αυτό σημαίνει ότι όποιος έχει μεγαλύτερο δεύτερο δάχτυλο στο πόδι του, έχει Ελληνικά γονίδια.

Στη γλυπτική, υπάρχουν αμέτρητες αποδείξεις για την γνώση της ύπαρξης του χαρακτηριστικού αυτού στους Έλληνες από τα πανάρχαια χρόνια.

Όλα τα αγάλματα της Ελληνικής αρχαιότητας τα οποία απεικονίζουν φιγούρες Ελλήνων, φέρουν αυτό το χαρακτηριστικό. Αργότερα οι Ρωμαίοι, αντέγραψαν τα Ελληνικά έργα και μαζί και το Ελληνικό Πόδι μεταφέροντάς το στην τέχνη τους, αλλά ταυτόχρονα, μη γνωρίζοντας τη λεπτομέρεια αυτή, το διέσωσαν και για τις επόμενες γενιές, καθώς είναι γνωστό ότι ένα τεράστιο ποσοστό αυθεντικών Ελληνικών έργων καταστράφηκε για πολλούς και διάφορους λόγους.

emedi