.png "English"){kind=small}
Επί τρεις γενιές και πάνω από 50 χρόνια, το MINI Cooper θεωρείται η επιτομή της υψηλής οδηγικής απόλαυσης. Η ιδέα ήταν: το ευέλικτο μικρό αυτοκίνητο να αποκτήσει έξτρα επιδόσεις και να μετατραπεί σε σπορ εργαλείο για το δρόμο και την πίστα. Εμπνευστής της: ο ιδιοφυής σχεδιαστής της F1 John Cooper. Η απήχησή της: σίγουρα διαχρονική.
Ωστόσο, η φιλοσοφία του Cooper δεν εστίαζε μόνο στην ιπποδύναμη, όπως αποδεικνύει περίτρανα η σύγκριση μεταξύ του κλασικού Mini και των δύο διαδόχων του. Πρωταρχικό στοιχείο ήταν η δημιουργική χρήση χώρου σε συνδυασμό με την ασύγκριτη go-kart αίσθηση που χαρακτηρίζει και τις τρεις γενιές του θρυλικού μικρού αυτοκινήτου. Αυτά τα διάσημα χαρακτηριστικά οδικής συμπεριφοράς απολαμβάνουν οι οδηγοί στο επαρχιακό και αστικό οδικό δίκτυο σε όλο τον κόσμο, με τους δρόμους του κλασικού Mini και του MINI του 21ου αιώνα να εξακολουθούν να διασταυρώνονται.
Το μικρό Βρετανικό αυτοκίνητο ‘λαχταρά' διαδρομές που απαιτούν γρήγορες και ακριβείς αλλαγές κατεύθυνσης. Εκεί κυριολεκτικά βρίσκεται στο στοιχείο του. Το κλασικό Mini σχεδιάστηκε ειδικά για φουρκέτες και στροφές και μέχρι σήμερα ανταποκρίνεται άψογα σε τέτοιες απαιτήσεις, κάτι στο οποίο βοήθησε ο ζωηρός κινητήρας των 63 ίππων που συνόδευε το Mini Cooper προς το τέλος του κύκλου παραγωγής του.
Το κλασικό Cooper σταμάτησε να παράγεται το φθινόπωρο του 2000, τότε που ο διάδοχός του ήταν έτοιμος να παραλάβει τη σκυτάλη. Αντίθετα με το πρώτο Mini, το νέο μοντέλο ήταν διαθέσιμο εξ αρχής σε έκδοση Cooper, ενώ με τον κινητήρα των 115 ίππων έκανε το όνομά του περήφανο. Από την πρώτη στιγμή, ο κινητήρας και το πλαίσιο του αυτοκινήτου συνεργάστηκαν αρμονικά με στόχο την απαράμιλλη οδηγική απόλαυση. Όπως συνειδητοποίησε ο John Cooper, μερικές φορές η απόλαυση είναι κάτι που δεν χορταίνεις. Πριν από 50 χρόνια αποκάλυψε το 70 hp Mini Cooper S.
Σήμερα, ο νεότερος απόγονός του θέτει τον 1.6 Turbo κινητήρα των 184 ίππων στη διάθεση του οδηγού του. Και δεν είναι μόνο αυτό: ο υπερτροφοδοτούμενος κινητήρας του τελευταίου MINI Cooper S γίνεται σημείο αναφοράς και για την απόδοση στην κατηγορία ισχύος του.
Όταν ο Alec Issigonis ξεκίνησε την εξέλιξη ενός νέου μικρού αυτοκινήτου για την British Motor Corporation στα μέσα της δεκαετίας του1950, προτεραιότητές του ήταν οι χώροι και η τιμή. Πραγματικά, έχοντας μήκος τρία μέτρα και κάτι, το κλασικό Mini προσέφερε εκπληκτική ευρυχωρία για επιβάτες και αποσκευές.
Ο Issigonis τοποθέτησε τον τετρακύλινδρο κινητήρα μπροστά και εγκάρσια με το κιβώτιο από κάτω ακριβώς ανάμεσα στους τροχούς.
Ζωτικό ρόλο έπαιξε επίσης η τοποθέτηση των τροχών στα άκρα του αυτοκινήτου και οι κοντοί πρόβολοι. Το Mini ήταν μικρό εξωτερικά, αλλά ευρύχωρο εσωτερικά και ταυτόχρονα εξαιρετικά ελαφρύ - γύρω στα 600 κιλά. Οι σχεδιαστικές αρχές του παραμένουν πρότυπο για τα μικρά και μικρομεσαία αυτοκίνητα της σύγχρονης εποχής.
Ωστόσο, μία άλλη σπουδαία μορφή στην ιστορία της μάρκας έμελλε να αποκαλύψει το απεριόριστο σπορ ταλέντο του μικροσκοπικού οχήματος. Ο John Cooper, φίλος και συνεργάτης δημιουργού του Mini Issigonis και νικητής δύο παγκόσμιων τίτλων κατασκευαστών της F1, επισήμανε γρήγορα τις σπορ δυνατότητες του αυτοκινήτου και το 1961 το πρώτο Mini Cooper έκανε την εμφάνισή του στο δρόμο. Η παραγωγή του Cooper προσωρινά διακόπηκε τη δεκαετία του 1970, αλλά μέχρι τότε το έμβλημα του Mini Cooper είχε γίνει σήμα κατατεθέν ενός σπορ και ευέλικτου μικρού αυτοκινήτου.
Πέρα από την παρέμβαση του John Cooper, το ξεκίνημα της διάσημης σπορ καριέρας βασίστηκε στην ευφυΐα πλαισίου του κλασικού Mini. Ο Issigonis είχε ανοίξει νέους ορίζοντες με τα συστήματα διεύθυνσης και ανάρτησης που δημιούργησε και έτσι έθεσε τις βάσεις για την αίσθηση go-kart που λατρεύουν οι οδηγοί μέχρι σήμερα.
Ομο-κινητικοί σύνδεσμοι μείωναν τις αντιδράσεις στο τιμόνι κατά την επιτάχυνση, ένα υποπλαίσιο (στο οποίο εδράζονταν οι πίσω τροχοί), βελτίωνε την κατευθυντική ευστάθεια, ενώ ελαστικά ελατήρια (φούσκες) και μικροί τηλεσκοπικοί αποσβεστήρες διασφάλιζαν ακριβή απόκριση και προοδευτική δράση ελατηρίων.
Η πληθώρα ιδεών που συγκέντρωνε το μικρό αυτοκίνητο εξακολουθεί να εντυπωσιάζει. Και το αποτέλεσμά τους - η διάσημη οδική συμπεριφορά του κλασικού Mini - εξηγεί γιατί το αυτοκίνητο εξακολουθεί να έχει μία τόσο πιστή κοινότητα οπαδών. Όταν κυκλοφόρησε ο διάδοχος του πρώτου αυτοκινήτου το 2001, ήταν σαφές ότι θα χρειαζόταν προηγμένη τεχνολογία πλαισίου για να επαναπροσδιοριστεί το πρότυπο οδηγικής απόλαυσης.
Το MINI Cooper ανταποκρίθηκε στην πρόκληση με στυλ χάρη στα γόνατα MacPherson του εμπρός άξονα, τα ισομεγέθη ημιαξόνια, τον πίσω άξονα πολλαπλών συνδέσμων μοναδικό στην κατηγορία των μικρών αυτοκινήτων, τα τέσσερα δισκόφρενα και το DSC (DynamicStabilityControl).
Η τελευταία γενιά MINI Cooper S διαθέτει επίσης Electric Power Steering με λειτουργία Servotronic και σύστημα DSC συμπεριλαμβανομένου DTC (Dynamic Traction Control) και μιας ηλεκτρονικής λειτουργίας εμπλοκής στο διαφορικό του εμπρός άξονα. Γνωστό σαν Electronic Differential Lock Control (EDLC), το σύστημα προσφέρει στο MINI σημαντικό πλεονέκτημα σε κλειστές ορεινές στροφές, φρενάροντας τον ολισθαίνοντα τροχό ανάλογα με τις απαιτήσεις κατά την έξοδο μιας στροφής και βελτιώνοντας εκτός από την ελκτική πρόσφυση και την κατευθυντικότητα. Πέραν αυτών, το στάνταρ Sport Button in the MINI Cooper S κάνει το σύστημα διεύθυνσης ακόμα πιο άμεσο και ενεργοποιεί έναν σπορ ήχο από τον κινητήρα. Όλα αυτά θα ήταν αδιανόητα πριν από 50 χρόνια, αλλά είναι σίγουρο ότι ο John Cooper θα τα είχε εγκρίνει ολόψυχα.
