Παρά τα χαρακτηριστικά που προσθέτουν σε μια γυναίκα, τα ψηλοτάκουνα δεν θεωρούνται “εύκολα” παπούτσια, ούτε καν για περπάτημα. Όμως, δεν σχεδιάστηκαν γι' αυτό!
Τα ψηλοτάκουνα φορέθηκαν για αιώνες στις χώρες της Ανατολής, ως υπόδημα για ιππασία. Ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο, καθώς ο αναβάτης μπορούσε να σηκωθεί για να ρίξει με το τόξο του, χωρίς να χάσει την ισορροπία του.
Το 1599, ο Αμπάς της Περσίας έστειλε στην Ευρώπη αποστολή με διπλωμάτες. Τότε, όλη η Δυτική Ευρώπη ενδιαφέρθηκε για τα προϊόντα της Περσίας. Οι αριστοκράτες ενθουσιάστηκαν με τα παπούτσια που είχαν λίγο τακούνι, γιατί θεώρησαν ότι έτσι θα έδειχναν περισσότερο την αρρενωπότητά τους. Όμως, επειδή τα προμηθεύτηκαν και κατώτερα κοινωνικά στρώματα, η αριστοκρατία αντέδρασε και αύξησε το ύψος στα παπούτσια. Έτσι, γεννήθηκαν τα ψηλοτάκουνα!
Στην Ευρώπη του 17ου αιώνα, με τους λασπωμένους δρόμους, τα ψηλά παπούτσια δεν ήταν ιδιαίτερα χρήσιμα. Αλλά με αυτόν τον τρόπο οι αριστοκράτες έδειχναν την τάξη τους, καθώς δεν ήταν στα χωράφια, ούτε δούλευαν, οπότε δεν χρειαζόταν να περπατήσουν πολύ.
Στην αρχή όλα τα παπούτσια είχαν κόκκινες σόλες και τακούνια και απαγορευόταν να τα φοράει όποιος δεν ανήκε τουλάχιστον στην αυλή του βασιλιά. Βέβαια, απομιμήσεις, που δίνονταν χωρίς άδεια, υπήρχαν.