.png "English"){kind=small}
Μαλάλα Γιουσαφζάι
Μίνα Αγγελίνη
Βίωσε στο πετσί της την ωμή βία των Ταλιμπάν επειδή τόλμησε να κάνει ότι ελάχιστοι άλλοι στη χώρα της, το Πακιστάν: να τους επικρίνει δημοσίως.
Η 14χρονη Μουσουλμάνα «Αννα Φρανκ», Μαλάλα Γιουσαφζάι, ύψωσε ανάστημα ενάντια στους εξτρεμιστές ισλαμιστές αντάρτες και το πλήρωσε ακριβά . Δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή…
Τα πειστήρια της ταπείνωσης που υπέστη ως εκπρόσωπος του ασθενούς φύλου αποτυπώνονται στις σελίδες του ηλεκτρονικού της ημερολογίου
«Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009: «Φοβάμαι. Είδα ένα τρομακτικό όνειρο χτες με στρατιωτικά ελικόπτερα και τους Ταλιμπάν. Βλέπω τέτοια όνειρα από τότε που ξεκίνησε η στρατιωτική επιχείρηση στο Σουάτ. Η μητέρα μου ετοίμασε πρωινό, και έφυγα για το σχολείο. Φοβόμουνα πολύ , επειδή οι Ταλιμπάν εξέδωσαν διαταγή που απαγορεύει στα κορίτσια να πηγαίνουν σχολείο . Από τις 27 μαθήτριες που παρακολουθούσαν τα μαθήματα έχουν απομείνει μόνο 11…»
Καταγράφοντας με αυτό τον τρόπο τις συγκλονιστικές στιγμές που ζει στην πατρίδα της με τους συμπατριώτες της , η Πακιστανή ακτιβίστρια έγινε το «κόκκινο πανί» για τους Ταλιμπάν. Η σφαίρα στο κεφάλι που δέχτηκε επιστρέφοντας στο σπίτι από το σχολείο της προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση αλλά και αναζωπύρωσε τους φόβους για νέο κύμα δολοφονιών στην κοιλάδα του Σουάτ. Η «Ελβετία του Πακιστάν», όπως ονομάζεται η κοιλάδα που έχει εξελιχθεί σε θέρετρο για σκιέρ, επέστρεψε εδώ και τρία χρόνια στον έλεγχο των πακιστανικών στρατιωτικών δυνάμεων αφού πέρασε δύο χρόνια υπό τον έλεγχο των δυνάμεων των Ταλιμπάν αλλά η απειλή παραμένει…
«Κυριακή 4 Ιανουαρίου :Σήμερα είναι αργία και ξύπνησα αργά. Ακουσα τον πατέρα μου να μιλάει για άλλα τρία πτώματα. Κάθε Κυριακή ήθελα με την οικογένειά μου να κάνουμε πικ νικ όμως , τον τελευταίο ενάμισι χρόνο έχουμε κόψει την αγαπημένη μας συνήθεια για λόγους ασφαλείας»…
Το νεαρό κορίτσι είναι πλέον σύμβολο ηρωισμού και γενναιότητας στη πατρίδα της. Τις τελευταίες ώρες, η κατάσταση της υγείας της Μαλάλα χαρακτηρίζεται σταθερή, αν και δεν έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο. Οι Ταλιμπάν, όμως, δεν πτοούνται κι απειλούν πως δεν θα τους ξεφύγει εύκολα.
Δευτέρα 5 Ιανουαρίου: « Καθώς επέστρεφα σπίτι άκουσα έναν άντρα να λέει: «θα σε σκοτώσω. Πάγωσα. Γύρισα να δω ποιος είναι και τότε κατάλαβα πως η απειλή ήταν γι΄ αυτόν με τον οποίο συνομιλούσε στο κινητό»…
Υποστηρίζοντας το δικαίωμα των κοριτσιών στην εκπαίδευση και καταγγέλλοντας τις ωμότητες που διαπράττουν οι Ταλιμπάν, η Γιουσαφζάι, μέσα σε ελάχιστους μήνες μετέτρεψε το ημερολόγιο μίας πακιστανής μαθήτριας σε σημείο αναφοράς για όσους ήταν αντίθετοι στην υπερσυντηρητική ερμηνεία του Ισλάμ από τη μεριά των Ταλιμπάν . Ίδρυση επιτόπιων δικαστηρίων, εκτελέσεις πολιτών – και άμαχου πληθυσμού- και κλείσιμο των σχολείων θηλέων ήταν μερικές από τις ενέργειες των Ταλιμπάν, τις οποίες κατήγγειλε η Μαλάλα. Πώς να δεχτεί εξάλλου ένα κορίτσι ότι πρέπει να φοράει μπούρκα στους δημόσιους χώρους, να μην βλέπει τηλεόραση και να μην ακούει μουσική;
Τα κείμενά της αποτέλεσαν τη φωνή των καταπιεσμένων γυναικών και την κατέστησαν μάρτυρα.
«Τρίτη 6 Ιανουαρίου: Ετοιμαζόμουν για το σχολείο . Σήμερα δεν ήθελα να φορέσω την στολή μου αλλά το αγαπημένο μου ροζ φόρεμα. Τα υπόλοιπα κορίτσια στο σχολείο δεν φορούν πολύχρωμα φορέματα. Ένας φίλος μου με πλησίασε και μου είπε: Για όνομα του Θεού, απάντησέ μου ειλικρινά. Θα επιτεθούν στο σχολείο μας οι Ταλιμπάν; Κατά την διάρκεια της πρωινής συγκέντρωσης , μας είπανε να μην φοράμε πολύχρωμα ρούχα γιατί τα απαγορεύουν οι Ταλιμπάν»..
Στο ηλεκτρονικό ημερολόγιο της, αποσπάσματα του οποίου δημοσιεύονται σε βρετανικά ΜΜΕ , η Μαλάλα καταγράφει με καυστικό τρόπο την εχθρότητα των Ταλιμπάν απέναντι στις γυναίκες.
Η Μαλάλα ήταν μόλις έντεκα ετών όταν οι Ταλιμπάν διέταξαν να κλείσουν όλα τα σχολεία θηλέων στην γενέτειρά της, Σουάτ. Η απαγόρευση της πρόσβασης των κοριτσιών στην εκπαίδευση ήταν κάτι που μπορούσε να χωνέψει.
Πέμπτη 14 Ιανουαρίου: «Σήμερα ήταν η τελευταία ημέρα του σχολείου μας και αποφασίσαμε να παίξουμε για λίγο περισσότερο στην παιδική χαρά. Πιστεύω ότι το σχολείο θα ξανανοίξει μία μέρα, αλλά την ώρα που έφευγα, το κοίταξα σαν να μην επρόκειτο να ξαναμπώ ποτέ εδώ».
Το σχολείο είναι το οξυγόνο της και δεν μπορεί να δεχτεί ότι κάποιος μπορεί να της το στερήσει με το έτσι θέλω…
Σε ηλικία 11 ετών, αποφασίσει να καταγγείλει σε μπλογκ του BBC τις βιαιότητες που έχουν διαπράξει οι Ταλιμπάν, οι οποίοι πυρπολούν σχολεία για κορίτσια και δολοφονούν αντιπάλους τους στην κοιλάδα Σουάτ όπως και σε γειτονικές περιοχές από το 2007.
Ο αγώνας της αναγνωρίζεται από τις αρχές της χώρας. Πέρυσι η Πακιστανή ακτιβίστρια έλαβε το πρώτο εθνικό βραβείο για την ειρήνη το οποίο θέσπισε η πακιστανική κυβέρνηση.
Όνειρό της είναι να σπουδάσει Νομικά και να ασχοληθεί με την πολιτική.
«Ονειρεύτηκα μία χώρα όπου θα υπερισχύσει η παιδεία», γράφει στις 16 Ιανουαρίου .
Ο πατέρας της , δάσκαλος , και όλη η οικογένειά της στηρίζουν τις επιλογές της και δηλώνουν πολύ υπερήφανοι για τη Μαλάλα.
Η 14χρονη Μουσουλμάνα «Αννα Φρανκ», Μαλάλα Γιουσαφζάι, ύψωσε ανάστημα ενάντια στους εξτρεμιστές ισλαμιστές αντάρτες και το πλήρωσε ακριβά . Δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή…
Τα πειστήρια της ταπείνωσης που υπέστη ως εκπρόσωπος του ασθενούς φύλου αποτυπώνονται στις σελίδες του ηλεκτρονικού της ημερολογίου
«Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009: «Φοβάμαι. Είδα ένα τρομακτικό όνειρο χτες με στρατιωτικά ελικόπτερα και τους Ταλιμπάν. Βλέπω τέτοια όνειρα από τότε που ξεκίνησε η στρατιωτική επιχείρηση στο Σουάτ. Η μητέρα μου ετοίμασε πρωινό, και έφυγα για το σχολείο. Φοβόμουνα πολύ , επειδή οι Ταλιμπάν εξέδωσαν διαταγή που απαγορεύει στα κορίτσια να πηγαίνουν σχολείο . Από τις 27 μαθήτριες που παρακολουθούσαν τα μαθήματα έχουν απομείνει μόνο 11…»
Καταγράφοντας με αυτό τον τρόπο τις συγκλονιστικές στιγμές που ζει στην πατρίδα της με τους συμπατριώτες της , η Πακιστανή ακτιβίστρια έγινε το «κόκκινο πανί» για τους Ταλιμπάν. Η σφαίρα στο κεφάλι που δέχτηκε επιστρέφοντας στο σπίτι από το σχολείο της προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση αλλά και αναζωπύρωσε τους φόβους για νέο κύμα δολοφονιών στην κοιλάδα του Σουάτ. Η «Ελβετία του Πακιστάν», όπως ονομάζεται η κοιλάδα που έχει εξελιχθεί σε θέρετρο για σκιέρ, επέστρεψε εδώ και τρία χρόνια στον έλεγχο των πακιστανικών στρατιωτικών δυνάμεων αφού πέρασε δύο χρόνια υπό τον έλεγχο των δυνάμεων των Ταλιμπάν αλλά η απειλή παραμένει…
«Κυριακή 4 Ιανουαρίου :Σήμερα είναι αργία και ξύπνησα αργά. Ακουσα τον πατέρα μου να μιλάει για άλλα τρία πτώματα. Κάθε Κυριακή ήθελα με την οικογένειά μου να κάνουμε πικ νικ όμως , τον τελευταίο ενάμισι χρόνο έχουμε κόψει την αγαπημένη μας συνήθεια για λόγους ασφαλείας»…
Το νεαρό κορίτσι είναι πλέον σύμβολο ηρωισμού και γενναιότητας στη πατρίδα της. Τις τελευταίες ώρες, η κατάσταση της υγείας της Μαλάλα χαρακτηρίζεται σταθερή, αν και δεν έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο. Οι Ταλιμπάν, όμως, δεν πτοούνται κι απειλούν πως δεν θα τους ξεφύγει εύκολα.
Δευτέρα 5 Ιανουαρίου: « Καθώς επέστρεφα σπίτι άκουσα έναν άντρα να λέει: «θα σε σκοτώσω. Πάγωσα. Γύρισα να δω ποιος είναι και τότε κατάλαβα πως η απειλή ήταν γι΄ αυτόν με τον οποίο συνομιλούσε στο κινητό»…
Υποστηρίζοντας το δικαίωμα των κοριτσιών στην εκπαίδευση και καταγγέλλοντας τις ωμότητες που διαπράττουν οι Ταλιμπάν, η Γιουσαφζάι, μέσα σε ελάχιστους μήνες μετέτρεψε το ημερολόγιο μίας πακιστανής μαθήτριας σε σημείο αναφοράς για όσους ήταν αντίθετοι στην υπερσυντηρητική ερμηνεία του Ισλάμ από τη μεριά των Ταλιμπάν . Ίδρυση επιτόπιων δικαστηρίων, εκτελέσεις πολιτών – και άμαχου πληθυσμού- και κλείσιμο των σχολείων θηλέων ήταν μερικές από τις ενέργειες των Ταλιμπάν, τις οποίες κατήγγειλε η Μαλάλα. Πώς να δεχτεί εξάλλου ένα κορίτσι ότι πρέπει να φοράει μπούρκα στους δημόσιους χώρους, να μην βλέπει τηλεόραση και να μην ακούει μουσική;
Τα κείμενά της αποτέλεσαν τη φωνή των καταπιεσμένων γυναικών και την κατέστησαν μάρτυρα.
«Τρίτη 6 Ιανουαρίου: Ετοιμαζόμουν για το σχολείο . Σήμερα δεν ήθελα να φορέσω την στολή μου αλλά το αγαπημένο μου ροζ φόρεμα. Τα υπόλοιπα κορίτσια στο σχολείο δεν φορούν πολύχρωμα φορέματα. Ένας φίλος μου με πλησίασε και μου είπε: Για όνομα του Θεού, απάντησέ μου ειλικρινά. Θα επιτεθούν στο σχολείο μας οι Ταλιμπάν; Κατά την διάρκεια της πρωινής συγκέντρωσης , μας είπανε να μην φοράμε πολύχρωμα ρούχα γιατί τα απαγορεύουν οι Ταλιμπάν»..
Στο ηλεκτρονικό ημερολόγιο της, αποσπάσματα του οποίου δημοσιεύονται σε βρετανικά ΜΜΕ , η Μαλάλα καταγράφει με καυστικό τρόπο την εχθρότητα των Ταλιμπάν απέναντι στις γυναίκες.
Η Μαλάλα ήταν μόλις έντεκα ετών όταν οι Ταλιμπάν διέταξαν να κλείσουν όλα τα σχολεία θηλέων στην γενέτειρά της, Σουάτ. Η απαγόρευση της πρόσβασης των κοριτσιών στην εκπαίδευση ήταν κάτι που μπορούσε να χωνέψει.
Πέμπτη 14 Ιανουαρίου: «Σήμερα ήταν η τελευταία ημέρα του σχολείου μας και αποφασίσαμε να παίξουμε για λίγο περισσότερο στην παιδική χαρά. Πιστεύω ότι το σχολείο θα ξανανοίξει μία μέρα, αλλά την ώρα που έφευγα, το κοίταξα σαν να μην επρόκειτο να ξαναμπώ ποτέ εδώ».
Το σχολείο είναι το οξυγόνο της και δεν μπορεί να δεχτεί ότι κάποιος μπορεί να της το στερήσει με το έτσι θέλω…
Σε ηλικία 11 ετών, αποφασίσει να καταγγείλει σε μπλογκ του BBC τις βιαιότητες που έχουν διαπράξει οι Ταλιμπάν, οι οποίοι πυρπολούν σχολεία για κορίτσια και δολοφονούν αντιπάλους τους στην κοιλάδα Σουάτ όπως και σε γειτονικές περιοχές από το 2007.
Ο αγώνας της αναγνωρίζεται από τις αρχές της χώρας. Πέρυσι η Πακιστανή ακτιβίστρια έλαβε το πρώτο εθνικό βραβείο για την ειρήνη το οποίο θέσπισε η πακιστανική κυβέρνηση.
Όνειρό της είναι να σπουδάσει Νομικά και να ασχοληθεί με την πολιτική.
«Ονειρεύτηκα μία χώρα όπου θα υπερισχύσει η παιδεία», γράφει στις 16 Ιανουαρίου .
Ο πατέρας της , δάσκαλος , και όλη η οικογένειά της στηρίζουν τις επιλογές της και δηλώνουν πολύ υπερήφανοι για τη Μαλάλα.
