.png "English"){kind=small}
Photo: Alexia Tsagkari / Fosphotos.com
Πιο λιτός θα είναι φέτος, όπως διαβάζουμε, ο εορτασμός της εθνικής επετείου ενώ σύμφωνα με το «Κυριακάτικο ΒΗΜΑ», η κυβέρνηση φοβούμενη επεισόδια που μπορεί να δημιουργήσουν έντονες αντιδράσεις αποφάσισε να «περιορίσει σημαντικά τον χρόνο παρέλασης των πεζοπόρων τμημάτων, η παρέλαση μηχανοκίνητων τμημάτων έχει ήδη καταργηθεί, θα στηθούν φράχτες, αλυσίδα αστυνομικών θα παραταχθεί και στις δύο πλευρές του οδοστρώματος, αλλά και στην εξέδρα των επισήμων για να προστατευθεί η πολιτική ηγεσία που θα είναι παρούσα και τέλος θα πραγματοποιηθούν προληπτικοί έλεγχοι σε άτομα που θα κινούνται ύποπτα το πρωί της 28ης Οκτωβρίου, αλλά και το προηγούμενο βράδυ».
Αναπόφευκτα, αναδύεται το ερώτημα, για ποιόν λόγο να υπάρχουν στην Ελλάδα του 2012 ακόμα παρελάσεις, μαθητικές και στρατιωτικές; Έχουν καμία σχέση τα προαναφερθέντα με τον εορτασμό της εθνικής επετείου; Προσωπικά, νόμιζα ότι διαβάζω ρεπορτάζ για κάποια επικείμενη απεργία!
Κάθε χρόνο, παραμονές του εορτασμού της εθνικής επετείου γινόμαστε μάρτυρες ατελείωτων συζητήσεων, πατριωτικής ευαισθησίας, πολυπολιτισμικών ερωτημάτων για ένα θεσμό που πλέον είναι παρωχημένος και αποτελεί κατάλοιπο της Μεταξικής δικτατορίας.
Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι αν ανατρέξει κανείς στα στοιχεία του ΓΕΕΘΑ οι δύο στρατιωτικές παρελάσεις, της 28ης Οκτωβρίου και της 25ης Μαρτίου, στοίχιζαν μέχρι και φέτος 3.066.000 ευρώ. Επίσης λησμονούμε σε πόσο δύσκολη θέση έρχεται κάθε ελληνική οικογένεια, η οποία αναγκάζεται να σπαταλήσει τουλάχιστον 70 ευρώ σε εποχές οικονομικής κρίσης για τις «στολές» της παρέλασης. Επιπρόσθετα, ποιος αμφισβητεί ότι οι παρελάσεις αποτελούν αιτία ρατσιστικών διακρίσεων καταγωγής, ύψους αλλά και επιδόσεων;
Συνομιλούσα πρόσφατα με ανώτατο αξιωματικό του στρατού, ο οποίος και μου είπε «ότι πρέπει να διατηρηθούν οι παρελάσεις διότι στην εποχή της παγκοσμιοποίησης δεν μπορεί να καταργηθεί η ελληνική ιστορία, διότι οι Έλληνες με τις παρελάσεις εκφράζουν την υπερηφάνεια τους και την αισιοδοξία τους για το μέλλον, αντλώντας δύναμη από το παρελθόν». Αναρωτήθηκα λοιπόν, ποιο είναι το σημερινό εθνικό ιδεώδες για το οποίο την Κυριακή θα συμμετάσχει κάποιος στις παρελάσεις προκειμένου να εορτάσει το «ΟΧΙ»;
Αναντίρρητα, είμαστε μια συντηρητική κοινωνία και αυτό αποδεικνύεται καθημερινά, πάσχουμε από έντονη προγονολατρεία χωρίς όμως να προσφέρουμε κάτι αντίστοιχο στο παρόν, βλέπουμε κάθε φορά πόσο ανάγκη έχουμε τους ήρωες του παρελθόντος ενώ θα έπρεπε πλέον να αναζητούμε σημερινούς ήρωες. Η Ελλάδα της ανομίας, της λαμογιάς, της θρησκοληψίας, των πελατειακών σχέσεων, η εθνική υπερηφάνεια του «νεοπλουτισμού και των δανεικών», ή υπάρχει κάποια κοινωνική ομάδα που λέει το δικό της «ΟΧΙ», όταν δεν ακουμπάνε τα συμφέροντα της;
Ο κόσμος εξελίσσεται, ζούμε πράγματι στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, αλλά το ζήτημα είναι τι πράττουμε για αυτό. Απέχουμε παρασάγγας από τον σύγχρονο "κοσμοπολιτισμό" καθώς και την αλληλεπίδραση με άλλους πολιτισμούς, ενισχύουμε πάλι τον εθνικισμό με την κυριαρχία της Χρυσής Αυγής, ανατρέχοντας σε πεπαλαιωμένα υλικά. Γιατί δεν προσπαθούμε να ανακαλύψουμε μια νέα «εθνική ταυτότητα», ως πότε θα μας συντηρούν ως λαό τα «περασμένα μεγαλεία»; Μπορεί αυτό να γίνει πράξη, αρκεί η παιδεία και ο πολιτισμός να αποκτήσουν ξανά την χαμένη τους αξία.
Ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Δημήτρης Χριστόπουλος, είχε πει κάτι πολύ εύστοχο, «παρελάσεις στην Ευρώπη δεν υπάρχουν. Υπάρχουν στα κράτη που έχουν ένα δύσκολο παρελθόν ή ένα συμπλεγματικό «παρόν».
*Ο Γιάννης Πανταζόπουλος είναι δημοσιογράφος.
