Επέστρεψε από την άβυσσο

Τα πράγματα που ο Κρις Λίμονς θυμάται για την ώρα που «πέθαινε» είναι το απόλυτο σκοτάδι, το διαπεραστικό κρύο και η βαθιά θλίψη του για τη Μόραγκ, την αρραβωνιαστικιά του, που πίστεψε ότι δεν θα ξανάβλεπε ποτέ. Όταν τελείωσε ο αέρας, κουλουριάστηκε και πέρασε σε μια κατάσταση απώλειας των αισθήσεων ολομόναχος στον βυθό της Βόρειας Θάλασσας.

Ο Λίμονς, 32 ετών, είναι ένας δύτης κορεσμού – για τα μεγάλα βάθη – και εργάζεται για τη συντήρηση των εξεδρών άντλησης πετρελαίου. Την προπερασμένη εβδομάδα, ενώ βρισκόταν σε βάθος 80 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, ένα ατύχημα έκανε να κοπεί ο «ομφάλιος λώρος» με το πλοίο υποστήριξης που του προμηθεύει αέριο και οξυγόνο. Ο δύτης έμεινε μέσα στο κρύο, χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας, εξοπλισμένος μόνο με μια συσκευή ανάγκης που μπορούσε να τον κρατήσει στη ζωή για 15 λεπτά χάρη στο heliox, ένα μείγμα ηλίου και οξυγόνου.

Σχεδόν 40 λεπτά αργότερα, όπως ο ίδιος ο Λίμονς αφηγείται στους λονδρέζικους «Τάιμς», συνάδελφοί του τον μετέφεραν σε έναν καταδυτικό κώδωνα πιστεύοντας ότι είναι νεκρός. Αυτό που συνέβη στη συνέχεια τους κατέπληξε και δύσκολα εξηγείται επιστημονικά: ο δύτης άρχισε να ανακάμπτει έπειτα από μόλις δύο τεχνητές αναπνοές που του έκανε ένας συνάδελφός του. Και πέντε λεπτά αργότερα, μπόρεσε να σκαρφαλώσει μόνος του μια σκάλα και να βρεθεί σε ασφαλές μέρος. Δέκα ημέρες μετά, έπειτα από μια μακρά περίοδο αποσυμπίεσης, βρισκόταν επιτέλους στο σπίτι κοντά στο Μάλεϊγκ που μοιράζεται με τη Μόραγκ Μάρτιν, τη διευθύντρια του τοπικού δημοτικού σχολείου. Και μίλησε για το θαύμα που του συνέβη.

Ο Λίμονς πιστεύει πως το κρύο μπορεί να τον βοήθησε επιβραδύνοντας τις λειτουργίες του. Επίσης η σωλήνα του αέρα που κόπηκε έπεσε στον βυθό, αντί να επιπλέει, και μπορεί έτσι να διατηρήθηκε περισσότερο πολύτιμο οξυγόνο. Κυρίως αισθάνεται ευγνώμων προς τους συναδέλφους του που τον έσωσαν, καθώς κατάφεραν να κατεβάσουν τον καταδυτικό κώδωνα μόλις τέσσερα μέτρα από το σημείο στο οποίο βρισκόταν.

«Θυμάμαι πως σκεφτόμουν “αυτό ήταν”», είπε. «Δεν πίστευα ότι συνέβαινε σε μένα. Είχα αέρα για 15 λεπτά. Είναι πολύς χρόνος για να σκεφτείς… Σκέφτεσαι τα πράγματα που αφήνεις πίσω, κυρίως τον πόνο που θα προκαλέσεις σε ανθρώπους. Η σκέψη ότι θα έπρεπε κάποιος να το πει στη Μόραγκ ήταν φριχτή… Ένα μέρος του μυαλού σου σκέφτεται “ελπίζω ότι θα πεθάνω χωρίς να πονέσω”. Δεν πέθανα, όμως δεν ήταν επώδυνο. Θυμάσαι τη στιγμή που κοιμήθηκες χθες βράδυ; Δεν τη θυμάσαι πραγματικά. Ομως ξέρεις πως όλα σκοτείνιασαν. Ετσι ήταν, νομίζω. Ανέκτησα τις αισθήσεις μου μέσα στον κώδωνα». Και θα επιστρέψει στη δουλειά του μόλις ολοκληρωθεί η έρευνα για το ατύχημα.

Πηγή: Τα Νέα