.png "English"){kind=small}
Αν δούμε μια μέλλουσα μαμά να ψωνίζει ροζ φορμάκια, θα σκεφτούμε αμέσως ότι περιμένει κοριτσάκι. Κι αν θέλουμε να πάρουμε δώρο σε ένα αγοράκι, τότε θα προτιμήσουμε κάτι μπλε. Από πότε όμως, τα κοριτσάκια φοράνε ροζ και τα αγοράκια μπλε;
Η κάθε γενιά δίνει έναν δικό της ορισμό στις έννοιες του αρσενικού και του θηλυκού, γεγονός που αντικατοπτρίζεται στις ενδυματολογικές επιλογές των δύο φύλων τους τελευταίους αιώνες, σύμφωνα με έρευνα του αμερικανικού περιοδικού Smithsonian.
Το θέαμα ενός δίχρονου αγοριού με μακριά ίσια μαλλιά ντυμένου με λευκό φόρεμα, στις μέρες μας θα προκαλούσε ποικίλα σχόλια, ως επί το πλείστον αποδοκιμαστικά. Τα ήθη όμως, στα τέλη του 19ου αιώνα, επέβαλαν αυτή την εμφάνιση για τα αγόρια μέχρι την ηλικία των 7 ετών.
O Φραγκλίνος Ρούζβελτ , όπως και τα άλλα αγόρια της εποχής του, φοράει φόρεμα. Η φωτογραφία βγήκε στη Νέα Υόρκη το 1884.
Από εκεί που το ουδέτερο ντύσιμο με λευκά φορέματα για αγόρια και κορίτσια ήταν πρακτικό, καθώς το λευκό βαμβάκι καθάριζε εύκολα, σήμερα είναι απαγορευτικό. Οι γονείς φοβούνται ότι το να φορέσουν στο αγοράκι λευκό φουστάνι, θα διαστρεβλώσει την εξέλιξή του.
Στη βικτοριανή εποχή, το αγόρι της φωτογραφίας (βγήκε το 1970), φοράει μια πλισέ φούστα και ψηλές μπότες.
Το βήμα προς την αντιστοίχηση των ρούχων με το φύλο δεν έγινε από την μια στιγμή στην άλλη. Το ροζ και το μπλε στα μωρουδιακά έκαναν την εμφάνισή τους μαζί με άλλα παστέλ χρώματα στα μέσα του 19ου αιώνα και πάλι όμως, δεν αντιστοιχίζονταν ανάλογα με το φύλο του μωρού. Αυτό έγινε λίγο πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να αφομοιωθούν από την λαϊκή κουλτούρα.
Σε εμπορικές δημοσιεύσεις περιοδικών του 1918, για παράδειγμα, γίνεται άμεση αντιστοίχηση χρώματος – φύλου, αλλά με έναν τρόπο πολύ διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Τα δημοσιεύματα προβάλλουν το ροζ ως ένα χρώμα δυναμικό και πιο «αποφασιστικό» που ταιριάζει γάντι στα αγόρια. Ενώ, το μπλε που είναι πιο λεπτό και φίνο, προτείνεται για τα μικρά κορίτσια.
Επίσης, τα μικρά αγοράκια και κοριτσάκια ξεκίνησαν την ίδια περίοδο να ντύνονται στα πρότυπα των γονιών τους. Οι μαμάδες άφησαν τα φορεματάκια στα κορίτσια και κράτησαν τα παντελόνια για τα αγόρια.
Μόνο όταν η μόδα έγινε αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής μας, επικράτησαν οι συνήθειες που έχουμε και σήμερα. Στη δεκαετία του 1940, με αφετηρία τους μεγάλους οίκους της Αμερικής, η καλαισθησία επιβάλλει το ροζ για τα κορίτσια και το μπλε για τα αγόρια.
Το κίνημα του φεμινισμού, στα μέσα της δεκαετίας του 1960, φέρνει και πάλι τα πάνω κάτω. Οι φεμινίστριες αποστρεφόμενες καθετί αμιγώς γυναικείο, υιοθέτησαν με πάθος το νέο ουδέτερο στυλ, που όμως, δεν είχε καμία σχέση με το ουδέτερο ντύσιμο του προηγούμενου αιώνα. Τα κορίτσια ντύνονται με ρούχα ανδρικά και οι συλλογές των μεγάλων οίκων μόδας της εποχής ήταν απαλλαγμένες από κάθε κοριτσίστικο στοιχείο. Φυσικά το ροζ δεν έχει θέση στην ντουλάπα των νέων δυναμικών γυναικών.
Οταν η επιστήμη κατάφερε σε μεγάλη κλίμακα να προσδιορίσει το φύλο του μωρού πριν την γέννησή του, η μάχη ανάμεσα στο ροζ και το μπλε ξαναζωντάνεψε. Οι εταιρείες βρεφικών ειδών έκαναν τις κατάλληλες κινήσεις μάρκετινγκ, με αποτέλεσμα τα ψώνια να είναι διαφορετικά για τα αγοράκια και τα κοριτσάκια. Ετσι, είδαν και τις πωλήσεις τους να εκτοξεύονται.
Σε διαφήμιση παιδικών τροφών το 1905, είναι δύσκολο να ξεχωρίσουν τα κορίτσια από τα αγόρια. Όταν η εταιρεία χρηματοδότησε ένα διαγωνισμό όπου έπρεπε ο κόσμος να μαντέψει το φύλο των παιδιών, κανείς δεν βρήκε όλες τις σωστές απαντήσεις. Παρατηρήστε τα γιλέκα των αγοριών, τα οποία σήμερα τα θεωρούμε κοριτσίστικα.
Η γκαρνταρόμπα της αγορίστικης κούκλα Percy (1910) περιλαμβάνει καπέλα και φούστες.
Από την δεκαετία του 1970, όταν το ντύσιμο unisex ήταν της μόδας.
