.png "English"){kind=small}
Βουτιά στον «κοιμώμενο» εγκέφαλο
Οι ειδικοί μελέτησαν συγκεκριμένα τη δραστηριότητα μεμονωμένων νευρώνων από διάφορες περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη δημιουργία των αναμνήσεων. Η τεχνική αυτή τους επέτρεψε να εντοπίσουν ποιες περιοχές του εγκεφάλου ενεργοποιούν άλλες, και πώς πραγματοποιείται η αλυσιδωτή αυτή διαδικασία.
Σε πειράματα που πραγματοποίησαν σε ποντίκια ο δρ Μαϊγιάνκ Μέχτα και η ομάδα του, εξέτασαν τη δραστηριότητα τριών συνδεδεμένων μεταξύ τους εγκεφαλικών περιοχών – συγκεκριμένα μελέτησαν τον νεοφλοιό από τον οποίο αποτελείται κυρίως ο «νεοεγκέφαλος» (αναπτύχθηκε εξελικτικά στα ανώτερα θηλαστικά για την πραγματοποίηση εκλεπτυσμένων διεργασιών) καθώς και τον ιππόκαμπο και τον ενδορινικό φλοιό οι οποίοι ανήκουν στον « παλαιό εγκέφαλο» («πρωτόγονος» ή κατώτερος εγκέφαλος που αφορά όλες τις βασικές λειτουργίες για την επιβίωση των έμβιων όντων).
Ενώ προηγούμενες μελέτες υπογράμμιζαν ότι ο «διάλογος» μεταξύ του παλαιοεγκεφάλου και του νεοεγκεφάλου κατά τη διάρκεια του ύπνου είναι πολύ σημαντικός για τη δημιουργία των αναμνήσεων, μέχρι τώρα δεν είχε εξετασθεί ο ρόλος του ενδορινικού φλοιού στην όλη διαδικασία.
Τα νέα ευρήματα
Κατά τον δρα Μέχτα, η μελέτη του ενδορινικού φλοιού έδειξε μια «επίμονη δραστηριότητα», η οποία φαίνεται να παίζει τον ρόλο του «μεσάζοντα» μεταξύ ξύπνιου και ύπνου – όταν π.χ. δίνουμε προσοχή σε πληροφορίες με συγκεκριμένη διάρκεια ζωής όπως κατά την απομνημόνευση ενός τηλεφώνου ή την εκτέλεση συγκεκριμένων οδηγιών που έχουμε λάβει από κάποιον άλλον.
«Η μεγάλη έκπληξη εδώ είναι ότι η αυτή η επίμονη δραστηριότητα συμβαίνει σχεδόν κατά τη διάρκεια όλου του ύπνου» αναφέρει ο Μέχτα. «Πρόκειται για νέα εκπληκτικά ευρήματα. Για την ακρίβεια, η διαδικασία αυτή λάμβανε χώρα στον ενδορινικό φλοιό ακόμη και υπό την επήρεια αναισθησίας».
Η μελέτη παρουσιάστηκε στην διαδικτυακή έκδοση της επιθεώρησης «NatureNeuroscience».
Οι ειδικοί μελέτησαν συγκεκριμένα τη δραστηριότητα μεμονωμένων νευρώνων από διάφορες περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη δημιουργία των αναμνήσεων. Η τεχνική αυτή τους επέτρεψε να εντοπίσουν ποιες περιοχές του εγκεφάλου ενεργοποιούν άλλες, και πώς πραγματοποιείται η αλυσιδωτή αυτή διαδικασία.
Σε πειράματα που πραγματοποίησαν σε ποντίκια ο δρ Μαϊγιάνκ Μέχτα και η ομάδα του, εξέτασαν τη δραστηριότητα τριών συνδεδεμένων μεταξύ τους εγκεφαλικών περιοχών – συγκεκριμένα μελέτησαν τον νεοφλοιό από τον οποίο αποτελείται κυρίως ο «νεοεγκέφαλος» (αναπτύχθηκε εξελικτικά στα ανώτερα θηλαστικά για την πραγματοποίηση εκλεπτυσμένων διεργασιών) καθώς και τον ιππόκαμπο και τον ενδορινικό φλοιό οι οποίοι ανήκουν στον « παλαιό εγκέφαλο» («πρωτόγονος» ή κατώτερος εγκέφαλος που αφορά όλες τις βασικές λειτουργίες για την επιβίωση των έμβιων όντων).
Ενώ προηγούμενες μελέτες υπογράμμιζαν ότι ο «διάλογος» μεταξύ του παλαιοεγκεφάλου και του νεοεγκεφάλου κατά τη διάρκεια του ύπνου είναι πολύ σημαντικός για τη δημιουργία των αναμνήσεων, μέχρι τώρα δεν είχε εξετασθεί ο ρόλος του ενδορινικού φλοιού στην όλη διαδικασία.
Τα νέα ευρήματα
Κατά τον δρα Μέχτα, η μελέτη του ενδορινικού φλοιού έδειξε μια «επίμονη δραστηριότητα», η οποία φαίνεται να παίζει τον ρόλο του «μεσάζοντα» μεταξύ ξύπνιου και ύπνου – όταν π.χ. δίνουμε προσοχή σε πληροφορίες με συγκεκριμένη διάρκεια ζωής όπως κατά την απομνημόνευση ενός τηλεφώνου ή την εκτέλεση συγκεκριμένων οδηγιών που έχουμε λάβει από κάποιον άλλον.
«Η μεγάλη έκπληξη εδώ είναι ότι η αυτή η επίμονη δραστηριότητα συμβαίνει σχεδόν κατά τη διάρκεια όλου του ύπνου» αναφέρει ο Μέχτα. «Πρόκειται για νέα εκπληκτικά ευρήματα. Για την ακρίβεια, η διαδικασία αυτή λάμβανε χώρα στον ενδορινικό φλοιό ακόμη και υπό την επήρεια αναισθησίας».
Η μελέτη παρουσιάστηκε στην διαδικτυακή έκδοση της επιθεώρησης «NatureNeuroscience».
