Ζητείται ελπίδα

 

Δείτε το  μήνυμα που μας έστειλε  ένας  φίλος στο σαιτ  μας 

Σημασία δεν  έχει ποιος  είμαι  και από  που  αλλά  ότι  είμαι  μέλος  αυτής  της  κοινωνίας  που λέγεται Ελλάδα. Η Ελλάδα του 2012  που  σε  αυτή την χωρά   χάνεις κάθε  μετρό  λογικής .Για  να μπορέσεις  να κρατήσεις  την   λογική  σου σε  ένα  επίπεδο που να μπορείς να σκέφτεσαι και όχι  απλά να υπάρχεις   πρέπει  να  έχεις ανεξάντλητες  ενέσεις   αισιοδοξίας και αποθέματα  υπομονής  σε καθημερινό  επίπεδο.

Πλέον  δεν  με  νοιάζει  ποίος ή ποιοι  φταίνε και πως φτάσαμε  ως  εδώ* αλλά  από εδώ  και πέρα τι κάνουμε  και πως   μπορούμε   να   δώσουμε   μια σπίθα ελπίδας σε  όλους  τους  Έλληνες  ότι  κάπως  κάποτε  θα  αλλάξουν  τα πράγματα  θα υπάρχει  ένα  σίγουρο  αύριο και  όχι  μια  συνεχόμενη  ελεύθερη πτώση  που  ξεψύχα  πέφτοντας , βάζοντας πωλητήριο  σε ότι μπορεί να έχει  αξία ….

*(ποτέ  ώμος  δεν θα με  κάνουν  να πιστέψω  ότι  φταίω  και εγώ  στην κατάντια  της  χώρας  ποτέ  κανένας  δεν  είχε  κανένα  δικαίωμα  επιλογής  για το οτιδήποτε συνέβαινε  σε αυτήν  την χωρά και  μην  μου πείτε  ότι   υπάρχει  και το  δικαίωμα της ψήφου  γιατί αυτό   είναι το μεγαλύτερο  ψέμα,   ποτέ    ένα  κόμμα δεν  μπορεί  να  σε αντιπροσωπεύσει  100%, η επιλογή που κάνεις σε κάθε  εκλογική  αναμέτρηση είναι να ψηφίσεις το λιγότερο σάπιο μήλο από τα 5-6 μήλα που σου δίνουν να διαλέξεις)

Πούλησαν την νεολαία την ανάγκασαν  να φύγει  στο εξωτερικό  όχι   για ένα  καλύτερο  αύριο  αλλά για  ένα  αύριο ποιο σίγουρο  ποιο  σταθερό που  μπορεί  να σου  παρέχει τα βασικά πράγματα για κάνεις μια φυσιολογική  απλή  ζωή .

Η νεολαία που έμεινε πίσω  για τους δικούς της λογούς παλεύει  να βρει  μεροκάματα  από εδώ και από εκεί για να βγάλει στην καλύτερη των περιπτώσεων   τα προς το ζην   .

Οι εργαζόμενοι  σε οποιοδήποτε  τομέα και κλάδο  δέχονται συνεχόμενες μειώσεις μισθών  και δικαιωμάτων  περιμένοντας απλά  ποτέ  θα τους απολύσουν .

(Κάτι τέτοιες  στιγμές  αναρωτιέμαι που  ακριβώς  βοηθά  την ανάκαμψη της  οικονομίας   η απαλοιφή των εργασιακών  δικαιωμάτων.)

Οι Συνταξιούχοι, άνθρωποι οι όποιοι πάλεψαν μια ζωή   εργάστηκαν  μόχθησαν πλήρωναν κανονικά  τις  εισφορές  και  ασφάλειες  και τώρα  το κράτος τους λέει ότι τα  ταμεία  είναι  άδεια ότι  τόσα  χρόνια   που πλήρωναν  τις  εισφορές ήταν  τα θύματα του συστήματος .
Φυσικά    οι  μειώσεις  των  συντάξεων  είναι  από τα πρώτα μετρά εξοικονόμησης   χρημάτων  για την όποια δόση…..


Ζητείται  ελπίδα .........



http://www.e-theseis.gr