.png "English"){kind=small}
Υπάρχουν δυο θεωρίες για αυτό το φαινόμενο. Η μία είναι ότι, όταν φτιάχνουμε μόνοι μας κάτι για να φάμε, προσδοκούμε την γεύση του. Ακόμα και όταν σκεφτόμαστε έντονα ένα συγκεκριμένο φαγητό για αρκετή ώρα, μας φεύγει η όρεξη για αυτό σχετικά γρήγορα.
Ερευνητές του Carnegie Mellon University, για παράδειγμα, βρήκαν ότι αν φανταστούμε για λίγο ότι τρώμε M&Ms και μετά αρχίσουμε να τρώμε στην πραγματικότητα είναι πιθανότερο να καταναλώσουμε μικρότερη ποσότητα από αυτά. Είναι ένα περίεργο τρικ συγκεκριμένου κορεσμού, όπως συμβαίνει και με πολλούς ανθρώπους που έχουν χορτάσει μετά από ένα μεγάλο γεύμα και δεν θέλουν με τίποτα να φάνε άλλο από το φαγητό τους, αλλά καταφέρνουν να φάνε επιδόρπιο.
Η δεύτερη θεωρία έχει να κάνει με τη μυρωδιά. Ένα μεγάλο μέρος της αίσθησης της γεύσης βασίζεται στην όσφρηση. Η όσφρηση μας έχει την τάση να μπλοκάρει έντονες μυρωδιές όταν είμαστε εκτεθειμένοι σε αυτές για αρκετή ώρα. Αυτό σημαίνει ότι, όταν μαγειρεύουμε στην κουζίνα μας και είμαστε για ώρα περιτριγυρισμένοι από τις μυρωδιές του φαγητού που φτιάχνουμε, η όσφρηση μας γρήγορα απευαισθητοποιείται, με αποτέλεσμα όταν τελικά καθόμαστε να φάμε, να είναι σαν να γευόμαστε χωρίς να μυρίζουμε.
Όταν όμως, για παράδειγμα, μαγειρεύει ο/η σύντροφος μας την ώρα που εμείς βρισκόμαστε σε άλλο δωμάτιο, μακριά από τις μυρωδιές, και στη συνέχεια μπαίνουμε στην κουζίνα για να φάμε, τότε μπορούμε να απολαύσουμε τη γεύση αλλά και τη μυρωδιά του φαγητού ταυτόχρονα, και γιαυτό μας φαίνεται και πιο νόστιμο.
Ερευνητές του Carnegie Mellon University, για παράδειγμα, βρήκαν ότι αν φανταστούμε για λίγο ότι τρώμε M&Ms και μετά αρχίσουμε να τρώμε στην πραγματικότητα είναι πιθανότερο να καταναλώσουμε μικρότερη ποσότητα από αυτά. Είναι ένα περίεργο τρικ συγκεκριμένου κορεσμού, όπως συμβαίνει και με πολλούς ανθρώπους που έχουν χορτάσει μετά από ένα μεγάλο γεύμα και δεν θέλουν με τίποτα να φάνε άλλο από το φαγητό τους, αλλά καταφέρνουν να φάνε επιδόρπιο.
Η δεύτερη θεωρία έχει να κάνει με τη μυρωδιά. Ένα μεγάλο μέρος της αίσθησης της γεύσης βασίζεται στην όσφρηση. Η όσφρηση μας έχει την τάση να μπλοκάρει έντονες μυρωδιές όταν είμαστε εκτεθειμένοι σε αυτές για αρκετή ώρα. Αυτό σημαίνει ότι, όταν μαγειρεύουμε στην κουζίνα μας και είμαστε για ώρα περιτριγυρισμένοι από τις μυρωδιές του φαγητού που φτιάχνουμε, η όσφρηση μας γρήγορα απευαισθητοποιείται, με αποτέλεσμα όταν τελικά καθόμαστε να φάμε, να είναι σαν να γευόμαστε χωρίς να μυρίζουμε.
Όταν όμως, για παράδειγμα, μαγειρεύει ο/η σύντροφος μας την ώρα που εμείς βρισκόμαστε σε άλλο δωμάτιο, μακριά από τις μυρωδιές, και στη συνέχεια μπαίνουμε στην κουζίνα για να φάμε, τότε μπορούμε να απολαύσουμε τη γεύση αλλά και τη μυρωδιά του φαγητού ταυτόχρονα, και γιαυτό μας φαίνεται και πιο νόστιμο.
