Η επέτειος του "μάλλον"

Ανήμερα της επετείου της 28ης Οκτωβρίου ο Paparazzi γράφει σε περίπου 2.000 λέξεις για τη Χρυσή Αυγή, τον νεόπλουτο, υπερκαταναλωτή και ρατσιστή Ελληνα, τον Γαϊτάνο και τον Σφακιανάκη και αναρωτιέται αν έκλαψε στην πρεμιέρα της η Ελενα Παπαρίζου. Τώρα που το ξανασκέφτεται, ίσως να μπουρδολογεί και αυτός...

Ο Γαϊτάνος και ο κάθε Γαϊτάνος έχει δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει, ταυτόχρονα όμως είναι δικαίωμά μας να τον κρίνουμε. Μπορεί να έχει δίκιο στον εκνευρισμό του όταν βλέπει τα cd του να πωλούνται παράνομα, αλλά έχει άδικο να λέει ότι θα ήθελε να τους τα σπάσει στο κεφάλι. Θρησκευτικά πράγματα (βοήθειά μας).

Η Χρυσή Αυγή είναι αυτό που πρεσβεύει και είναι τιμή της να έχει υποστηρικτές σαν τον Πέτρο Γαϊτάνο (θου Κύριε...). Η Χρυσή Αυγή προϋπάρχει χρόνια τώρα, αλλά ελάχιστοι την γνώριζαν. Από τότε που όποιος στο σχολείο έτρωγε σφαλιάρες και δεν μπορούσε να ρίξει γκόμενα γιατί τα καυλόσπυρα έβγαζαν μυζήθρα, έκρινε σωστό να γραφτεί εκεί για να γίνει ο μάγκας της γειτονιάς.

Πατησιώτης γαρ, τη Χρυσή Αυγή έχω δικαίωμα να λέω ότι την ξέρω καλύτερα από πολλούς. Κάπου εκεί γεννήθηκε. Το ίδιο έχω δικαίωμα να λέω για τους μετανάστες, με τους οποίους ζούσα και γειτνίαζα τα τελευταία 16-17 χρόνια. Τους κακούς (ναι, υπάρχουν και αυτοί όπως υπάρχουν και οι κακοί Ελληνες) και τους καλούς, όπως για παράδειγμα τον Αλέκο - Αλβανός πρώην αστυφύλακας και τότε μπογιατζής. Γαμώ τα παιδιά και ξηγημένος. "Δεν ήρθαμε στην Ελλάδα να σας πάρουμε τις δουλειές. Ηρθαμε να πάρουμε αυτές που δεν θέλετε", μου έλεγε. "Γιατί ο Ελληνας θεωρεί ντροπή να γίνει μπογιατζής;" με ρώταγε και φυσικά απάντηση δεν έπαιρνε.

Αν τα βάλουμε κάτω και το δούμε ωμά, όλοι ρατσιστές είμαστε γιατί ο τρόπος που συμπεριφορόμαστε σε έναν μετανάστη είναι τουλάχιστον απαξιωτικός. Δεν έχω δει Ελληνα να μιλά στον ξένο στον πληθυντικό. Δεν έχω δει Ελληνα να σηκώνεται από το κάθισμά του στο μετρό για να κάτσει ένας εξουθενωμένος μετανάστης. Δεν έχω δει Ελληνα να βοηθά ξένο στις δημόσιες υπηρεσίες όταν προσπαθεί να καταλάβει τι πρέπει να κάνει και γιατί η "δουλεύω στο δημόσιο 20 χρόνια και έχω φτάσει τα 120 κιλά" πίσω από τον γκισέ φωνάζει. Ακόμα κι αν κάποιος πάρει την απόφαση να βοηθήσει τον μετανάστη ώστε να ξεμπερδεύει για να έρθει και η δική του σειρά, το κάνει τόσο μειονεκτικά που αν ήταν στη θέση του το λιγότερο θα εξαγριωνόταν. "Ελα εδώ ρε να σου πω τι θα κάνεις!". Τα υπόλοιπα γνωστά.

Ο Ελληνας τον ξένο τον θεωρεί κατώτερό του. Πρόσφατα μας πείραξε η δήλωση του Σφακιανάκη ότι "οι Πακιστανοί του χαλάνε την αισθητική". Ολοι οι υπόλοιποι -βάζω και τον εαυτό μου μέσα- που δεν μας χαλά την αισθητική ο Πακιστανός, τι κάνουμε για να τον βοηθήσουμε; Τίποτα. Κλείνουμε το παράθυρο όταν πλησιάζει για να καθαρίσει το τζάμι ή με απαξιωτικό νόημα του απαγορεύουμε να πλησιάσει το αμάξι. Ή, για να το γενικεύσω, αποδεχόμαστε την τραγική του κατάσταση μόνο και μόνο για να μη μας πουν ρατσιστές.

Για μένα ρατσιστής δεν είναι μόνο αυτός που μιλά απαξιωτικά για τον αλλοδαπό, που ζητά να απελαθεί για να ξεβρωμίσει η χώρα και που θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να κατοικείται μόνο από Ελληνες. Ρατσιστής είναι και αυτός που βάζει τη χωριάτικη σαλάτα 18 ευρώ για τους ξένους και 9 ευρώ για τους Ελληνες. Ρατσιστής είναι εκείνος που αφήνει τον Πακιστανό να καθαρίσει το παρμπρίζ, αλλά δεν του δίνει ούτε 20 λεπτά. Ρατσιστής είναι ο ταξιτζής που θα πάρει 90 ευρώ από τον ξένο για τη διαδρομή αεροδρόμιο-Συγγρού. Ρατσιστής είναι εκείνος που θα βρει Αλβανό μπογιατζή να του βάψει το σπίτι και θα του προτείνει το μισό του μισού από το ποσό που θα έδινε αν έπαιρνε τη δουλειά Ελληνας.

Μη σας κάνει εντύπωση η άνοδος της Χρυσής Αυγής. Ξέρετε ποιοι ψηφίζουν Χρυσή Αυγή; Οι ίδιοι που χάρηκαν όταν ο Χατζηδάκης έφαγε ξύλο. Οι ίδιοι που εύχονται να βρεθεί κάποιος και να κάνει το ίδιο στον Πάγκαλο. Ολοι όσοι εξαγριώνονται με ειδήσεις σαν κι αυτές με το ένταλμα σύλληψης του Βαξεβάνη.

Ολοι μας έχουμε φτάσει στο σημείο να λέμε ότι η μοναδική λύση για να καθαρίσει ο τόπος είναι να μπει κάποιος στη Βουλή και να τα κάνει γιαμπόγυαλο. Ολοι μας έχουμε μονολογήσει να βρισκόταν κάποιος να σαπίσει στο ξύλο πολλά από τα πρόσωπα της τηλεόρασης (ελάτε, μην κρυβόμαστε, δεν χρειάζεται να πούμε ποια). Και όταν αυτός ο κάποιος βρίσκεται, τότε αυτομάτως περνάμε στην αντίπερα όχθη γιατί συνειδητοποιούμε πόσο μαλάκες είμαστε. Γιατί είναι διαφορετικό πράγμα να σκέφτεσαι: "Μα, δεν θα βρεθεί ένας να βουλώσει το στόμα της Κανέλλη" και να το βλέπεις στην πράξη. Είναι διαφορετικό πράγμα να εύχεσαι ουσιαστικά να γίνεις μία τριτοκοσμική χώρα και πλέον να βλέπεις πως είσαι μία ανάσα από αυτό. Είναι διαφορετικό να λες ότι σε αυτή τη χώρα η πολλή δημοκρατία βλάπτει και να διαπιστώνεις τελικά ότι έχει βρεθεί ένα κόμμα που τη θέτει σε κίνδυνο. Με υπόβαθρο φασιστικό που ουδείς μπήκε στον κόπο να διαβάσει και να μάθει.

Για όλα τα κακά σε αυτό τον τόπο φταίει ο Ελληνας. Ουδείς άλλος. Ο κουτσομπόλης Ελληνας. Ο λάτρης της κατινιάς. Εχουμε την ομορφότερη, πλουσιότερη και πιο φιλόξενη χώρα στον κόσμο, αλλά έχει τους χειρότερους κατοίκους. Αυτούς που μία ζωή είχαν ως στόχο τον νεοπλουτισμό. Αυτούς που δεν είχαν να πληρώσουν το νοίκι, αλλά έπαιρναν δάνειο για να αγοράσουν Πόρσε Καγιέν. Αυτούς για τους οποίους πολλές τράπεζες είχαν την ιδέα του διακοποδάνειου (!!!!) για να μπορούν να πάνε διακοπές ακόμα κι αν χρωστούσαν σε όποιον μιλά ελληνικά.

Μα, γιατί χρωστάει ο Ελληνας; Γιατί πήγε και πήρε το ακριβότερο στερεοφωνικό για να ακούει δυνατά τον Πλούταρχο, έβαλε στη βεράντα οροφή από μάρμαρο γιατί είναι γυφτιά να βάλεις γυψοσανίδα, τι θα πει ο γείτονας; Γιατί πήγε και αγόρασε μπλουζάκι 120 ευρώ και κυλότα 80 ευρώ για να πάει στην παραλιακή. Τι, φτωχοί είμαστε; Γιατί πετούσε εκατοντάδες ευρώ σε λουλούδια στα μπουζούκια για να κάνει το κέφι του και να επιδείξει τη μαγκιά του. Γιατί ήθελε διακοπές σε ξενοδοχείο με πισίνα που θα του γαργαλά τα αρχίδια και ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για τα εισιτήρια του κοινωνικού τουρισμού: Τι λες, ρε; Λεφτά δεν έχουμε να πάμε διακοπές σαν άνθρωποι; Θα στηθώ στην ουρά με τις γιαγιάδες και τους παππούδες;

Μιλάμε για τους Ελληνες (σχεδόν όλους δηλαδή) που έμαθαν από την οικογένεια ότι το σημαντικότερο πράγμα είναι να έχεις ένα δικό σου κεραμίδι πάνω από το κεφάλι και έσπευδαν να πάρουν στεγαστικό δάνειο χωρίς να υπολογίζουν ότι δεν θα έχουν τη δυνατότητα να το πληρώσουν. Αυτοί που ποτέ δεν άκουσαν τη συμβουλή των παλιών "Να βάζεις το χέρι μέχρι εκεί που φτάνει η τσέπη" θέλοντας να αποφύγουν τη μιζέρια που εκείνοι έζησαν "Δεν έχουμε και κατοχή, ας απολαύσουμε τη ζωή", έλεγαν και τώρα κοιτάζονται στον καθρέπτη και αναρωτιούνται: "Θα τα βγάλω πέρα με 500 ευρώ το μήνα;"

Ο Ελληνας της σκλαβιάς, των πολέμων, της κατοχής, των εμφυλίων και της χούντας, έχει απωθημένα. Πολλές γενιές έζησαν και πέθαναν με λίγα, πολλές γενιές δεν είχαν ούτε τα βασικά και το DNA δημιουργείται με τον τρόμο μη φτάσουμε και εμείς σε αυτό το σημείο. Ακούμε τις ιστορίες των παππούδων μας από την κατοχή και μας φαίνονται σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Να, λοιπόν, που όταν φτάσουμε στην ηλικία τους, τα ίδια πράγματα θα αφηγούμαστε στα εγγόνια μας. Πως μία χώρα που γεννούσε υπερκαταναλωτές και νεόπλουτους, έφτασε στο σημείο να μην έχει να δώσει συντάξεις, επιδόματα και βασικά αγαθά και να δίνει κώλο για να καλύψει τις ανάγκες της. Πως μία χώρα με πολιτικούς που γεννιόντουσαν από την ανάγκη να βολευτούμε, να μπούμε στο δημόσιο και να βρούμε μια θέση στα παιδιά μας, εκμεταλλεύτηκαν την ανάγκη αυτή και οδήγησαν τη χώρα στον γκρεμό.

Ο Ελληνας που ενδιαφερόταν για την πρεμιέρα του Ρουβά, το νέο χτένισμα της Βίσση, το διαζύγιο της Μενεγάκη και τη σαμπάνια της Τζούλια (δηλαδή η πλειοψηφία), τώρα καλείται να αντιμετωπίσει την οικονομική, ηθική, πολιτική και ψυχολογική κρίση δίχως εφόδια. Το Star του life style και η εποχή που η Μύκονος αποτελούσε την Ακρόπολη της Ελλάδας πέρασαν και άφησαν μία γενιά που τρομάζει και μόνο στην ιδέα πως αύριο δεν θα έχει ίντερνετ για να γράψει στο facebook ή i-Phone για να τραβήξει φωτογραφία και να την ανεβάσει στο twitter.

Την ίδια στιγμή που ο Ελληνας οργίζεται με την είδηση ότι ψάχνουν για να συλλάβουν τον Βαξεβάνη, μιλά στο τηλέφωνο και κανονίζει τραπέζι για τον Ρέμο. Την ίδια στιγμή που πηγαίνει στην τράπεζα και διαπιστώνει πως πάλι δεν έχει πληρωθεί, ψάχνει τρόπο να χρεώσει τη 14η πιστωτική του κάρτα για να αγοράσει το πανάκριβο μπλουζάκι γκρινιάζοντας μετά για τα επιτόκια των τραπεζών. Την ίδια στιγμή που ο μισθός του μειώνεται (ξανά), ψάχνει να βρει να γράψει στο twitter την πιο έξυπνη ατάκα.

Μας έφαγε η νοοτροπία της Ελλάδας που γέννησε τη δημοκρατία και έχει την Ακρόπολη. Από τότε έχουμε να βγάλουμε κάτι, να δείξουμε στον κόσμο ένα δημιούργημά μας.

Μας έφαγαν τα αστεία ότι όταν οι άλλοι ανακάλυπταν το τηλέφωνο, εμείς ήδη είχαμε ίντερνετ. Μας έφαγε ο ωχαδερφισμός. Πιστεύαμε ότι ποτέ δεν θα φτάσουμε στον πάτο γιατί ζούσαμε με την αντίληψη ότι ο πανούργος Ελληνας πάντα βρίσκει τρόπο για να επιζήσει.

Μας έφαγαν οι αναλύσεις της επιτυχίας του Παντελίδη, των emo και των trendy, του Σεφερλή, του X-factor, της Eurovision κ.α. Ναι, καλά όλα αυτά. Καλό είναι να έχεις όλα τα προβλήματά σου λυμένα και να ασχολείσαι με το master chef, τον Τσάκα του Big Brother και το αν έκλαψε στην πρεμιέρα η Πέγκυ Ζήνα. Οταν, όμως, ξέρεις ότι δίπλα σου υπάρχει ένα πρόβλημα που σε περιμένει, μία χώρα που διαλύεται και ένας άνθρωπος που ζητιανεύει, οφείλεις να γυρίσεις το κεφάλι και να ψαχτείς.

Για ποιον Ελληνα μιλάμε ρε παιδιά; Αυτόν που τον ενδιαφέρει να έρθει ο Ριέρα στην ομάδα έναντι 15 εκατομμυρίων ευρώ και δεν έχει να πάρει τετράδιο στο παιδί του. Αυτόν που φωνάζει για την αδικία της ομάδας του που δεν εξασφάλισε άδεια, την ώρα που ο ίδιος είναι πάνω από 1 χρόνο άνεργος.  Αυτόν -τον πληκτρολογαμιά όπως τον λέω- που βρίζει μανάδες, πατεράδες και ό,τι έχει ο καθένας επειδή κάποιος είναι διαφορετική ομάδα από αυτή που υποστηρίζει! Αυτός που θα περάσει το φανάρι με κόκκινο και χάριν αστεϊσμού θα το χαρακτηρίσει "βαθύ πορτοκαλί". Αυτόν που θα παρκάρει σε θέση αναπήρων και μετά θα κατηγορεί για το στυλάκι τους Δημοτικούς Αστυνόμους που τον έγραψαν. Αυτόν που έγινε Δημοτικός Αστυνόμος για να φορά τα γυαλιά ηλίου και να περπατά στο δρόμο σαν τον Terminator. Αυτόν που έβγαινε στους δρόμους να πανηγυρίσει τη νίκη του κόμματός του και την άλλη μέρα έψαχνε δανεικά για να πληρώσει το ρεύμα. Αυτόν που χειροκρότησε συγκινημένος όταν ο πρωθυπουργός-μακέτο έκανε ανάληψη των πρώτων ευρώ από το ΑΤΜ. Αυτόν που έπαιζε χρηματιστήριο χωρίς να ξέρει τον πολλαπλασιασμό του 9.

Ο ίδιος Ελληνας είναι που δεν θέλει τους μετανάστες γιατί του έφαγαν τη δουλειά (ναι, ο Πακιστανός πέρασε από συνέντευξη για να καθαρίζει παρμπρίζ...), ο ίδιος Ελληνας είναι που τους θέλει ακόμα κι αν ζουν στην εξαθλίωση.

Κάποτε μου είχε πει κάποιος -δεν θυμάμαι ποιος- πως τον χαρακτήρα των Ελλήνων τον καταλαβαίνεις από τρία πράγματα: Α) τον τρόπο που οδηγούν Β) τη συμπεριφορά τους όταν αποκτούν εξουσία και Γ) τον τρόπο που κοιτάζουν στο σούπερ μάρκετ το καρότσι του διπλανού...

Η Χρυσή Αυγή δεν γεννήθηκε τώρα. Η Ελλάδα ανέκαθεν είχε ρουφιάνους, είχε δοσίλογους. Ο χαρακτήρας που υποδύθηκε ο Αρτέμης Μάτσας δεν προήλθε από τη φαντασία κάποιου σεναριογράφου. Χρυσή Αυγή είμαστε όλοι μας.

Αυτοί που την ψήφισαν (και θα ξαναψηφίσουν δυστυχώς), το έκαναν για έναν από όλους τους παραπάνω λόγους.

Εσύ;

ΥΓ: Σε τίποτα από τα παραπάνω δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Και αυτό είναι το γαμώτο...

ΥΓ2: Είθισται να δηλώνεις την πολιτική σου ταυτότητα όταν γράφεις τέτοιου είδους σχόλια. Εγώ θα αρκεστώ σε τούτο: ποτέ δεν ήμουν των άκρων...

http://www.contra.gr