Η ιστορία του σιδερώματος

Η ιδέα του ισιώματος των ρούχων είναι πολύ παλιά.
Ξεκινά με εργαλεία ισιώματος φτιαγμένα από ξύλο, γυαλί ή μάρμαρο, ενώ η όλη διαδικασία βελτιώθηκε με την προσθήκη της θερμότητας.
Έτσι βαριές πέτρες ζεσταίνονται στο τζάκι και χρησιμοποιούνταν για να πιέσουν τα ρούχα.
Η πρώτη αναφορά στη χρήση του σίδερου για πλυμένα ρούχα γίνεται τον 17ο αιώνα.

 

Τα πρώτα σίδερα ζεσταίνονται πάνω σε μια ανοιχτή φωτιά, αλλά οι επόμενες βελτιωμένες εκδόσεις περιλαμβάνουν κούφια σίδερα.

 

Ο Henry W. Seely ( Η.Π.Α.) αντιλήφθηκε ότι υπήρχε ένας άλλος τρόπος για να ζεσταίνεται η βάση του σίδερου, με τη χρήση του ηλεκτρικού ρεύματος.

 

Το 1882 εφηύρε το ηλεκτρικό σίδερο, το οποίο ζεσταινόταν από ένα τόξο ηλεκτρισμού.

Ο Seely βελτίωσε αυτήν την κατασκευή το 1883 με ένα αρκετά ασφαλέστερο ηλεκτρικό σίδερο χωρίς καλώδια.

Τοποθετούνταν σε μία ειδική υποδοχή, όπου θερμαινόταν και στη συνέχεια απομακρυνόταν από εκεί, επιτρέποντας στο χρήστη να σιδερώσει χωρίς να επιβαρύνεται με τη χρήση του καλωδίου.

Τα ηλεκτρικά σίδερα άρχισαν να διαδίδονται, καθώς σταδιακά βελτιώνονταν.

Το 1926 στη Νέα Υόρκη η εταιρεία στεγνοκαθαρισμού Eldec εισήγαγε στην αγορά το πρώτο σίδερο ατμού.

 Η τεχνολογία δεν είχε φτάσει ακόμη στο σημείο που θα επέτρεπε στο σίδερο ατμού να είναι αρκετά ασφαλές και αξιόπιστο, ώστε να γνωρίσει άμεση επιτυχία.

i-diadromi