.png "English"){kind=small}
του Βασίλη Μακρή
Θα ήθελα η Νέα Υόρκη να ήταν ο τόπος μου. Αλλά αυτό δεν γίνεται. Δεν γίνεται γιατί η Νέα Υόρκη, δεν μπορεί να είναι τόπος κανενός. Κανενός, όμως. Είναι η πιο ελεύθερη πόλη του κόσμου. Δεν δεσμεύεται από κανέναν και δεν δεσμεύει κανέναν. Και δεν υπάρχει διαπραγμάτευση για αυτό.
Η Νέα Υόρκη δεν είναι προορισμός, είναι ταξίδι. Ένα ταξίδι στην ελευθερία. Οι σκέψεις και, κυρίως, οι αισθήσεις ελευθερώνονται και παράγουν μία άγνωστη (μέχρι εκείνη τη στιγμή) ένταση, για οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε.
Για παράδειγμα, ξαφνικά ανακαλύπτεις τη μυρωδιά αυτής της πόλης. Ναι. Η Νέα Υόρκη έχει την δική της μυρωδιά. Μοναδική και ίδια, τόσα χρόνια τώρα.
Έχει και τον δικό της ήχο. Ένα συνεχές βουητό, με μία σειρήνα ασθενοφόρου η πυροσβεστικής, στο βάθος, που δεν σταματάει ποτέ. Και όταν σηκώσεις τη ματιά σου ψηλά, για να δεις, θα πεις "δεν το πιστεύω". Καί δεν θα το πεις από μέσα σου.
Για παράδειγμα, ξαφνικά ανακαλύπτεις τη μυρωδιά αυτής της πόλης. Ναι. Η Νέα Υόρκη έχει την δική της μυρωδιά. Μοναδική και ίδια, τόσα χρόνια τώρα.
Έχει και τον δικό της ήχο. Ένα συνεχές βουητό, με μία σειρήνα ασθενοφόρου η πυροσβεστικής, στο βάθος, που δεν σταματάει ποτέ. Και όταν σηκώσεις τη ματιά σου ψηλά, για να δεις, θα πεις "δεν το πιστεύω". Καί δεν θα το πεις από μέσα σου.
Η Νέα Υόρκη, είναι το κέντρο του κόσμου. Αλλά μπορεί να είναι και η άκρη του κόσμου. Η μία, ή η άλλη. Δεν έχει σημασία αυτό. Σημασία έχει ότι μπορεί να είναι και τα δύο μαζί.
Μπορεί να έχει ένταση και ηρεμία ταυτόχρονα. Να έχει φως και σκοτάδι μαζί. Ευγένεια και βαρβαρότητα. Πολιτισμό και βία. Είναι ακριβή και φτηνή. Κάνει πάρα πολύ κρύο και πάρα πολύ ζέστη. Βλέπεις τις πιο όμορφες γυναίκες και τις πιο άσχημες. Έχει δικαιοσύνη και είναι και άδικη μαζί. Δίνει ευκαιρίες και τις παίρνει πίσω, όποτε θέλει. Σε θέλει, αλλά δεν της καίγεται και καρφί. Σου δίνει χρόνο, αλλά δεν φτάνει ποτέ.
Πως να φτάσει. Γίνονται πάντα περισσότερα από αυτά που προλαβαίνεις. Βλέπεις αυτά που δεν ξέρεις ότι υπάρχουν, βλέπεις αυτά που υπάρχουν και είναι σαν να μη τα ξέρεις. Σου μιλάνε και είναι αλλιώς. Μιλάς και ακούς και η φωνή σου αλλιώς. Σαν να ξαναγεννιέσαι. Ή, μήπως ξαναγεννιέσαι.
Μπορεί να έχει ένταση και ηρεμία ταυτόχρονα. Να έχει φως και σκοτάδι μαζί. Ευγένεια και βαρβαρότητα. Πολιτισμό και βία. Είναι ακριβή και φτηνή. Κάνει πάρα πολύ κρύο και πάρα πολύ ζέστη. Βλέπεις τις πιο όμορφες γυναίκες και τις πιο άσχημες. Έχει δικαιοσύνη και είναι και άδικη μαζί. Δίνει ευκαιρίες και τις παίρνει πίσω, όποτε θέλει. Σε θέλει, αλλά δεν της καίγεται και καρφί. Σου δίνει χρόνο, αλλά δεν φτάνει ποτέ.
Πως να φτάσει. Γίνονται πάντα περισσότερα από αυτά που προλαβαίνεις. Βλέπεις αυτά που δεν ξέρεις ότι υπάρχουν, βλέπεις αυτά που υπάρχουν και είναι σαν να μη τα ξέρεις. Σου μιλάνε και είναι αλλιώς. Μιλάς και ακούς και η φωνή σου αλλιώς. Σαν να ξαναγεννιέσαι. Ή, μήπως ξαναγεννιέσαι.
Σίγουρα, όμως, είναι μία πολύ ισχυρή δόση, σε όλες τις αισθήσεις. Μία ισχυρή δόση που δεν "καίει" το μυαλό μας, αλλά "καίγεται" αυτή, η ίδια, στο μυαλό μας. Και τότε χρειαζόμαστε την επόμενη...
Οι δικές μου, είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Οχτώ.
