.png "English"){kind=small}
Ηταν τη δεκαετία του ‘50, μετά το «τσόρο» – το μουσικό είδος των τελών του 19 ου αιώνα – και τη σάμπα, όταν ένα νέο μουσικό είδος ξεκίνησε στο Ρίο ντε Τζανέιρο: η μπόσα νόβα. Ενα καινούργιο απαλό τραγουδάκι, «Το κορίτσι από την Ιπανέμα» των Τομ Ζομπίμ και Βινίσιους Μοράες, έκανε τον γύρο του κόσμου, κάνοντας διάσημη την Ιπανέμα και το Ρίο ντε Τζανέιρο, που αποθεώθηκε στη συνέχεια με τη Σελεσάο, όταν κατέκτησε το πρώτο της Παγκόσμιο Κύπελλο το 1958.
Εξωτικές παραλίες γεμάτες μελαψές καλλονές με σφριγηλά κορμιά, ρυθμός, χορός και τραγούδι, γρήγορα πανάκριβα αυτοκίνητα, πολυτελή ξενοδοχεία, αστέρες του Χόλιγουντ και προσωπικότητες του διεθνούς τζετ σετ εξακολουθούν ακόμη να χαρακτηρίζουν το εκτυφλωτικό Ρίο.
Αν και όλη η υφήλιος μιλάει για το καρναβάλι, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν πόσο ιδιαίτερα γιορτάζεται η παραμονή του νέου έτους. Στις ίδιες καυτές παραλίες με τους κοκοφοίνικες, πλούσιοι και φτωχοί, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ντόπιοι και ξένοι, ντυμένοι στα λευκά θα τραγουδήσουν, θα χορέψουν, θα ανοίξουν σαμπάνιες και φτηνά κρασιά, θα στείλουν λουλούδια και καραβάκια στη θεά της θάλασσας Γεμαγιά, θα στήσουν τελετές στην άμμο, και θα ευλογηθούν από τη «μάε ντε σάντο», προσδοκώντας ο καπνός του πούρου της στα πρόσωπά τους να διώξει κάθε κακό της παλιάς χρονιάς και να πραγματοποιήσει τις μικρές επιθυμίες των απλών ανθρώπων.
Στο Σέντρου του Ρίο ντε Τζανέιρο
Το εµπορικό κοµµάτι βρίσκεται στο Σέντρου – το κέντρο της πόλης. Πανύψηλοι ουρανοξύστες φιλοξενούν τα γραφεία µεγάλων εταιρειών και τραπεζών κάνοντάς το πολύβουο και µε ασταµάτητη δραστηριότητα αφού εδώ εργάζονται χιλιάδες εργαζόµενοι.
Στο Σέντρου βρίσκονται τα περισσότερα µουσεία καθώς και τα όσα εναποµείναντα αποικιοκρατικά κτίσµατα. Το κέντρο διασχίζουν δύο µεγάλες λεωφόροι: η Αβενίδα Ρίου Μπράνκου και η Αβενίδα Πρεζιντέντε Βάργκας.
Η πλατεία Λάργκο ντα Καριόκα, στην καρδιά του Σέντρου, φιλοξένησε το 1723 την πρώτη δηµόσια κρήνη µε νερό του ποταµού Ρίο Καριόκα. Εδώ θα παρατηρήσετε και το συγκρότηµα που αποτελείται από ένα µοναστήρι και δύο εκκλησίες αφιερωµένες στον Σάντου Αντόνιου, που κτίστηκαν το 1608 από τους φραγκισκανούς µοναχούς σε ρυθµό µπαρόκ.
Παρά τη φήµη της ως εγκληµατικής πόλης, µπορώ να πω ότι το Ρίο, δεν έχει κάτι παραπάνω από οποιαδήποτε µεγαλούπολη και αν τηρήσει κάποιος τους κανόνες ασφαλείας δείχνοντας µια µικρή προσοχή, δεν έχει να φοβηθεί τίποτε.
Στην περιοχή βρίσκεται και το Teatro Municipal. Το εντυπωσιακό θέατρο κτίστηκε το 1905 και στεγάζει την όπερα και τη συµφωνική ορχήστρα της πόλης. Εκτός από το θέατρο διαθέτει και πολύ κοµψό καφέ.
Στον λόφο της Ζάχαρης
Ορατός από τις παραλίες του Ρίο όπου δεσπόζει στο βάθος, ο «λόφος της Ζάχαρης» βρίσκεται σε ύψος 396 µέτρων πάνω από τον κόλπο Γκουαναµπάρα. Θα τον επισκεφθείτε µε το εναέριο τελεφερίκ, που εκτελεί δύο διαδροµές, για να απολαύσετε την εκπληκτική θέα. Ο λόφος είναι πολύ δηµοφιλής στους αναρριχητές καθώς έχουν ήδη καταγραφεί 50 αναρριχητικές διαδροµές.
Το Κουρκουβάντου µε το άγαλµα του Λυτρωτή Χριστού
Σύµβολο της πόλης το άγαλµα του Λυτρωτή Χριστού πάνω στον λόφο Κουρκουβάντου, που σηµαίνει καµπούρα, είναι βεβαίως το δηµοφιλέστερο αξιοθέατο του Ρίο. Είναι το σηµείο όπου τα πρωινά συνωστίζονται οι τουρίστες στο τρενάκι της Ρούα Κόσµε Βέλιο για την ανάβαση στον 710 µ. ύψους λόφο.
Με ανοιχτά τα χέρια ο Λυτρωτής Χριστός φαίνεται να αγκαλιάζει την πόλη και να προστατεύει τους κατοίκους της. Το άγαλµα που τοποθετήθηκε ως εθνικό µνηµείο για τον εορτασµό της πόλης για τα εκατό χρόνια από την ανεξαρτησία από τους Πορτογάλους, ολοκληρώθηκε το 1931 από τον Γάλλο Πολ Λαντόβσκι µε την οικονοµική βοήθεια του Βατικανού.
Πρόκειται για έναν τσιµεντένιο σκελετό, επενδυµένο µε πλάκες σαπωνόλιθου, ύψους 30 µ., µήκους (των ανοιχτών χεριών) 28 µ. και µε βάρος πάνω από 1.000 τόνους. Ο οδοντωτός εγκαινιάστηκε το 1884, και αρχικά κινούνταν µε ατµό, ενώ από το 1912 µε ηλεκτρικό ρεύµα. Σήµερα το τρένο µπαίνει στο δάσος από µια µεταλλική γέφυρα 75 µέτρων.
Η λιµνοθάλασσα Ροντρίγκου ντε Φρέιτας
Μια «καρδιά» µε περίµετρο 8 χλµ. όπου καθρεφτίζονται 5 συνοικίες του Ρίο είναι η λιµνοθάλασσα Ροντρίγκου ντε Φρέιτας. Αγαπηµένη διαδροµή για ποδηλάτες, µιας και υπάρχει σηµατοδοτηµένος ποδηλατόδροµος, ενώ περιµετρικά βρίσκονται αθλητικά γήπεδα, καθώς και ιδιωτικά κλαµπ για θαλάσσια σπορ.
Αγαπηµένη και για οικογένειες για την κυριακάτικη βόλτα, γι’ αυτό άλλωστε θα βρείτε πολλά εστιατόρια όλων των ειδών, τα περισσότερα εκ των οποίων φιλοξενούν ζωντανές ορχήστρες. Το 1895 ιδρύθηκε εκεί και η Λέσχη Κωπηλασίας, την οποία διαδέχθηκε το 1912 η ποδοσφαιρική λέσχη Φλαµένγκο όπου ανήκουν ο Τσίκο και ο Ροµάριο.
Το Νιτερόι και τα άλλα µουσεία του Ρίο
Αξίζει να διαθέσετε χρόνο για να επισκεφθείτε κάποια από τα µουσεία της πόλης: το Εθνικό Καλών Τεχνών µε πίνακες ζωγραφικής και γλυπτά, όπου θα έχετε την εικόνα της βραζιλιάνικης τέχνης του 20ού αιώνα, το Λαϊκής Τέχνης Edson Carneiro, πολύ ξεχωριστό µε πολύ καλό πωλητήριο, το µουσείο πολύτιµων λίθων του καταστήµατος H Stern, το Carmen Miranda αφιερωµένο στη βραζιλιάνα χολιγουντιανή σεξοβόµβα µε διάφορα κοστούµια της και φωτογραφίες, και το µουσείο του διάσηµου «καριόκα» µουσικοσυνθέτη Εκτόρ Βίλα Λόµπος, «πατέρα» της σύγχρονης βραζιλιάνικης κλασικής µουσικής, συνθέτη και των πασίγνωστων λυρικών τραγουδιών Μπατσιάνας Μπραζιλέιρας.
Μην παραλείψετε το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Νιτερόι, έργο του αρχιτέκτονα Νιµάγερ που µοιάζει µε ιπτάµενο δίσκο και είναι πολύ όµορφα φωτισµένο τα βράδια. Θα φτάσετε από τη γέφυρα Πρεζιντέντε Κόστα ε Σίλβα, που εγκαινιάστηκε το 1974, και έχει µήκος 14 χλµ. στον κόλπο της Γκουαναµπάρα. Το µουσείο φιλοξενεί περιοδικές εκθέσεις καθώς και τη συλλογή σύγχρονης τέχνης του δόκτορος Ζουάου Σαταµίνι.
Τα ελικοειδή Καλκαντάου
Σίγουρα θα προσέξετε τα µωσαϊκά πεζοδρόµια της παραλίας Κοπακαµπάνα, που σχεδιάστηκαν από τον Μπουρλ Μαρξ – τον διασηµότερο σχεδιαστή εξωτερικών χώρων. Ακολουθώντας τη γραµµή της ακτής, ελικοειδή µοτίβα µε πορτογαλέζικη πέτρα από λευκές, µαύρες και κόκκινες πλάκες κατά µήκος του πεζοδρόµου είναι θα λέγαµε ορόσηµο της παραλίας.
Κάτω από τη σκιά των φοινικόδεντρων, θα τα περπατήσετε µαζί µε καριόκας και τουρίστες ενώ οι µικροπωλητές θα τα διαλέξουν για να αραδιάσουν την πραµάτεια από γυαλιά ηλίου, µαγιό και παρεό, και οι υπαίθριοι ζωγράφοι για να εµπνευστούν ένα γρήγορο πορτρέτο. Αλλοι θα προτιµήσουν το τζόγκινγκ, ή το ποδήλατο στον ενδιάµεσο ποδηλατόδροµο, ενώ δίπλα στη λεωφόρο θα τρέχουν πανάκριβα σπορ αυτοκίνητα και λιµουζίνες.
Η παραµονή της Πρωτοχρονιάς στο Ρίο…
Σίγουρα µετά το Καρναβάλι, η Πρωτοχρονιά στο Ρίο ντε Τζανέιρο είναι η σηµαντικότερη γιορτή. ∆εν είναι µόνο οι επισκέπτες απ’ όλον τον κόσµο, αλλά και οι ντόπιοι που συµµετέχουν µε την ψυχή τους. Περισσότεροι από 2 εκατοµµύρια κάθε χρόνο είναι οι συµµετέχοντες που κατακλύζουν την Κοπακαµπάνα ως κέντρο των εκδηλώσεων.
Μουσικές σκηνές κατά µήκος της παραλίας φιλοξενούν ζωντανά σόου µε χορευτική µουσική. Τα µεσάνυχτα µε την έλευση του νέου χρόνου αρχίζουν τα πυροτεχνήµατα. Βρίσκονται σε βάρκες σε ασφαλή απόσταση από την ακτή και διαρκούν περίπου 20 λεπτά.
Αλλοι τα παρακολουθούν από τα µεγάλα ξενοδοχεία, άλλοι από τα κρουαζιερόπλοια, ενώ η πλειονότητα στέκεται στην άµµο της παραλίας. Οσοι επισκεφθήκατε παραµονή Πρωτοχρονιάς το Ρίο πριν από µερικά χρόνια, θα θυµάστε τα πυροτεχνήµατα από το Κάστρο της Κoπακαµπάνα, τα οποία όµως πλέον απαγορεύονται για λόγους ασφαλείας.
Αντ’ αυτού µια γιγαντιαία ρόδα τοποθετήθηκε στον ίδιο χώρο µε ειδικά εφέ που προβάλλει εικόνες της πόλης την ώρα της αντίστροφης µέτρησης. Επίσης για τους ίδιους λόγους έχουν µαταιωθεί τα πάρτι στην Ιπανέµα, µια και πρόκειται για µια στενή λωρίδα άµµου.
Εφέτος αναµένεται λαµπρή γιορτή, καθώς το 2014 θα φιλοξενηθεί το Παγκόσµιο Κύπελλο ποδοσφαίρου. Αν προτίθεστε να ταξιδέψετε, καλό είναι να προγραµµατίσετε το ταξίδι σας εγκαίρως ώστε να πετύχετε καλύτερες τιµές.
Στις διάσηµες παραλίες
Φαίνονται εντυπωσιακές, µε ξανθιά άµµο, κοκοφοίνικες και τα πολυτελή ξενοδοχεία στην αντίπερα πλευρά του δρόµου. ∆υστυχώς όµως δεν φηµίζονται για τα καθαρά και ήρεµα νερά τους. Μόνο ανυποψίαστοι ξένοι αποτολµούν να κολυµπήσουν, καθώς τα νερά είναι πρωτίστως επικίνδυνα.
Και είναι χιλιάδες οι τουρίστες που τις κατακλύζουν µαζί µε καριόκας και φαβελάδος. Πλούσιοι και φτωχοί, νέες και νέοι επιδεικνύουν τα κάλλη τους µε µικροσκοπικά µαγιό ή αθλούµενοι µε το «φουτεβόλεϊ» που παίζεται µόνο µε τα πόδια, το κεφάλι και το στήθος, το σέρφινγκ, και κάποιοι την καποέιρα (το άθληµα της καποέιρα είναι ένα αµάλγαµα φυλετικής πάλης µε συνοδεία µουσικής κρουστών, χορών και αφρικανικών τραγουδιών).
Ξεκινώντας από τη Λεµπλούν µε τα ανεµόπτερα, µετά την Ιπανέµα, την Κοπακαµπάνα και, τέλος, τη Λεµέ, οι συνεχόµενες αυτές παραλίες συγκεντρώνουν τον περισσότερο κόσµο που στην πλειονότητά του επιζητεί γνωριµίες.
Η Ιπανέµα θεωρείται η πιο σικ παραλία της πόλης, καθώς είναι πιο ήρεµη από την Κοπακαµπάνα, πιο ασφαλής και πιο καθαρή. Η λέξη Ιπανέµα είναι ινδιάνικη και σηµαίνει «επικίνδυνα νερά», καθώς έχει ψηλά κύµατα.
Στις τουριστικές αυτές περιοχές η αστυνόµευση είναι ακόµη πιο έντονη έτσι ώστε η παραµονή των τουριστών να είναι απόλυτα ασφαλής. Αν και δεν πρόκειται για οργανωµένες παραλίες µε τα δικά µας πρότυπα, τίποτε δεν θα σας λείψει, καθώς συνεχώς περνούν πλανόδιοι πωλητές µε δροσιστικά ποτά και φρούτα, και είναι πολλά τα κιόσκια για κάποιο σνακ.
Η φαβέλα Ροσίνια
Η φαβέλα Ροσίνια βρίσκεται µετά την παραλία Λεµπλούν στη σκιά των πολυτελών ξενοδοχείων του Ρίο και είναι η µεγαλύτερη και καλύτερα οργανωµένη φαβέλα, ενώ πολλοί κάτοικοί της ανήκουν στη µεσαία τάξη.
Η Ροσίνια ξεκίνησε να δηµιουργείται τη δεκαετία του ’40, όταν µια οµάδα αστέγων καταπάτησε γη που αρχικά ανήκε στον Γάλλο Don Castro Guidon και η εταιρεία που ανέλαβε την πώλησή της κήρυξε πτώχευση.
Καταλαµβάνει έκταση 723 τ.χλµ. πάνω στους λόφους και οι κάτοικοί της ξεπερνούν τις 200.000. Σχολεία, νηπιαγωγεία και παιδικοί σταθµοί, δηµόσια κέντρα υγείας, ραδιοφωνικός σταθµός, γήπεδο ποδοσφαίρου, σχολή σάµπας, τράπεζα, τηλεφωνικό κέντρο, ταχυδροµεία, ένα ξενοδοχείο, περισσότερα από 2.000 καταστήµατα, µία κεντρική αγορά φρούτων και κρεάτων καθώς και δύο αστυνοµικά τµήµατα εξυπηρετούν τους κατοίκους της φαβέλας.
Υπάρχει συγκοινωνία µε αυτοκίνητα ή µηχανάκια-ταξί που µεταφέρουν τους κατοίκους σε διάφορα σηµεία της φαβέλας. ∆ιάσηµος, µε πολλά βραβεία, είναι ο συνεταιρισµός µοδιστρών της Ροσίνια, ο οποίος έχει ράψει ρούχα για λογαριασµό µεγάλου βραζιλιάνικου οίκου υψηλής ραπτικής αλλά και για τον Καρλ Λάγκερφελντ, και έχει εκθειαστεί από συντάκτες µόδας των περιοδικών «Vogue» και «Elle».
Μπορείτε να επισκεφθείτε τη φαβέλα καλύτερα σε οργανωµένη περιήγηση µε ξεναγό ώστε να εξασφαλίσετε µια ασφαλή περιήγηση. Οπως και να ’χει, µη φορέσετε εντυπωσιακά ρούχα, κοσµήµατα και αφήστε τις ακριβές φωτογραφικές µηχανές στο ξενοδοχείο.
Πρόσβαση
Αρκετές είναι οι αεροπορικές εταιρείες που πετούν για Ρίο ντε Τζανέιρο μέσω ενδιάμεσου σταθμού.
Ανάμεσά τους η Lufthansa μέσω Φραγκφούρτης, η Alitalia μέσω Ρώμης, η Iberia μέσω Μαδρίτης, η KLM μέσω Αμστερνταμ, κ.ά.
Μέσα στην πόλη προτιμήστε καλύτερα, για λόγους ασφαλείας, τα ταξί, τα οποία έχουν και οικονομικές τιμές.
Διαμονή
Η ζωή κυλά στις παραλίες, ειδικότερα κατά την περίοδο των εορτών όπου είναι το επίκεντρο των εκδηλώσεων, οπότε διαλέξτε ξενοδοχείο σε κάποια απ’ αυτές.
Θρυλικό το πολυτελές ξενοδοχείο «Copacabana Palace» (τηλ.:+55-2154.870.70) στην ομώνυμη παραλία, που κτίστηκε το 1920 από τον Γάλλο Ζοζέφ Ζιρ. Στα δωμάτιά του φιλοξενήθηκαν προσωπικότητες από τη Μάρλεν Ντίντριχ ως τη βασίλισσα Ελισάβετ.
Μόλις δύο τετράγωνα από την ίδια παραλία και οικονομικότερο, το τριών αστέρων «Hotel Astoria Copacabana» (Rua Republica do Peru.
Στην παραλία Ιπανέμα, πολύ καλό το «Ipanema Plaza»
Φαγητό
Στο Ρίο παρελαύνουν όλες οι κουζίνες του κόσμου, μέσα από τα αμέτρητα εστιατόρια, διασκορπισμένα σε κάθε γωνιά της πόλης: από ένα ζεστό χοτ ντογκ ή ένα βραστό καλαμπόκι στα κιόσκια, στη φεϊζοάδα, που είναι και το εθνικό φαγητό με μαύρα φασόλια και διάφορα είδη χοιρινού κρέατος, στα τυπικά βραζιλιάνικα μπάρμπεκιου με τις σούβλες, με διάφορα κρέατα να πηγαινοέρχονται από τραπέζι σε τραπέζι, αλλά και στην εκλεπτυσμένη γαλλική κουζίνα.
Φυσικά θα απολαύσετε τον καλό καφέ της «Confeitaria Colombo» (Rua Goncalves Dias 32), που άνοιξε στο Σέντρου το 1894 ως βικτοριανή τσαγερία και διαθέτει ποικιλία από σάντουιτς, ενώ τα Σάββατα σερβίρει και φεϊζοάδα μια και η παράδοση θέλει να τρώγεται μόνο το Σάββατο.
Στην Ιπανέμα, το «Casa da Feijoada» (Rua Prudente de Moraes 10) θεωρείται ένα από τα καλύτερα εστιατόρια βραζιλιάνικης κουζίνας.
Καλό εστιατόριο για μπάρμπεκιου με μεγάλη ποικιλία στον μπουφέ με σαλάτες και θαλασσινά είναι το «Marius» (Av. Atlantica 290-B, Leme), όπου μπορείς να φας όσο θέλεις με την ίδια τιμή.
Στο Σέντρου το «Cais do Oriente» (Rua Visconde de Itabora 8) στεγάζεται σε μια παλιά αποθήκη του 1878, με έπιπλα-αντίκες και μεγάλους καθρέπτες. Το μενού περιλαμβάνει πιάτα μεσογειακά και εξωτικά, όπως τη γλυκόξινη πάπια και το τηγανητό ρύζι με ξηρούς καρπούς και το ριζότο γαρίδας με βασιλικό.
Το «Porco» (v. Infante Dom Henrique s/n, Parque do Flamengo) είναι μια «τσουρασκαρία», δηλαδή ένας «ναός» του ψητού κρέατος, όπου θα απολαύσετε διάφορα κρέατα και κρεατονοστιμιές, ψημένα αργά στα κάρβουνα ή στη σούβλα. Περιλαμβάνεται επίσης μπουφές με διάφορες σαλάτες και ορεκτικά, όλα μαζί στην ίδια τιμή.
Στην Ιπανέμα και η «Churrascaria Carreto» (Rua Visconde de Piraj 112), με μεγάλη ποικιλία κρεάτων και μπουφέ με σαλάτες και ορεκτικά, αλλά και με θαλασσινά για όσους δεν αγαπούν το κρέας.
Φυσικά παντού σερβίρεται το διάσημο ποτό «καϊπιρίνια» - το κοκτέιλ από «κατσάσα» (ρούμι ζαχαροκάλαμου), με πράσινο λεμόνι, ζάχαρη και θρυμματισμένο πάγο.
tovima
