Alcohol is free

1 εικόνα

του Στάθη Παχίδη

Το ζαχαροπλαστείο πίσω από το Δημοτικό, που πήγαινα στη γειτονιά μου ήταν οικογενειακή επιχείρηση απ’ τον παππού στον εγγονό και είχε, πρωτοπόρο για την εποχή, εκτός από συγκλονιστικές πάστες αμυγδάλου και ένα διεισδυτικό σλόγκαν: «Τρεις γενεές πείρα». Μου ‘ρθε και το θυμήθηκα μ’ όλο αυτό το τηλεοπτικό «έπος», που βρίσκεται εν εξελίξει τον τελευταίο καιρό με το άσμα, που γράψαμε μαζί με τον Ηλία Κόζα για τους ΚΟΖΑ MOSTRA και τον Αγάθωνα Ιακωβίδη.

Το πρωταρχικό είναι η απλή χαρά, να κάνεις ένα τραγούδι τραγουδένιο και σωματικό, που να τραγουδιέται κι από σένα κι απ’ τη συνταξιούχα γειτόνισσα κι απ’ τον πεντάχρονο ανεψιό σου κι απ’ τους φίλους under thirty. Η τέχνη του τραγουδιού είναι ταπεινή αλλά να ‘σαι στο στόμα τόσων ανθρώπων ειδικά αυτή την εποχή, που κανείς εδώ δεν τραγουδά, είναι πάνω από βραβείο, είναι ευχή εκπληρωμένη.

Η συνύπαρξη των τριών γενεών είναι ένα άλλο ευτύχημα γιατί ξεκουνιέται ο καθένας απ’ τις εμμονές και τις σταθερές του και μπαίνει στα παπούτσια του διπλανού του κι αρχίζει το ομαδικό παιχνίδι. Ναι, ο Αγάθωνας σηκώθηκε από το αρχέγονο ελληνικό πάλκο με τόλμη καλλιτεχνική κι όχι από φιλοδοξία Ρουβική. Ναι, ο Ηλίας ο Κόζας τραγούδησε ελληνικό λόγο. Ναι, η αφεντιά μου έβαλε χέρι μόνο σε λόγια κι όχι πουθενά αλλού. Η μπάντα φυσάει και έχει αέρα αυριανό και εξωστρεφή και δεν πρόκειται να κάνει χαλάουα. Μεικτό και νόμιμο απ’ όλες τις πλευρές το αποτέλεσμα, όπως όλα όσα αγαπήσαμε εδώ στο σταυροδρόμι, που ζούμε.

Δεν πάμε για το Νόμπελ ούτε για το Λένιν (το δίνουν αυτό ακόμη άραγε;), για Γκράμμυ και για Όσκαρ -ένα άσμα εξωκάρδιο κάναμε και είναι υποψήφιο μαζί μ’ άλλα τρία να πάει στο διαγωνισμό της Eurovision και υπό εξέταση πάσα ένσταση, εκτός από κείνη τη μιξοπάρθενη για τα αλκοόλια -- σιγά μη γίνει αλκοολικός κανείς από τραγούδι. Τρικυμία εν ποτηρίω και χαμηλά τη μπάλα. Την εποχή όμως της ν(λί)ύστας του ερμητικά κλειστού ραδιοφώνου και της ερμητικά κλειστής τηλεόρασης, βρίσκεται η χαραμάδα να περάσει κάτι, που τουλάχιστον ίσως μπορεί να φανεί διαφορετικό. Κανείς μας δεν τυγχάνει eurovisionoλόγος και eurovisionίατρος να πει αν ενδείκνυται η συνταγή για την περίπτωση (ποιος την ξέρει και ποιος τη χρειάζεται άλλωστε;) αλλά βέβαιες είναι οι καθαρές προθέσεις. Το τραγούδι έγινε καιρό πριν, ερήμην όλων των μετέπειτα και με την απλή χαρά της συνύπαρξης τριών τραγουδιστικών γενεών.

Δεν ξέρω ποιοι ψηφίζουν  σε τηλεοπτικές ψηφοφορίες και μάλλον μικρός είναι κι ο κοινός χώρος αυτών των ψηφοφόρων και των αναγνωστών εδώ. «Θα σας διορίσω, σας έχω υπόψιν, το έχω προτεραιότητα…» και άλλα ωραία, που λένε οι πολιτευτές για τα ψηφαλάκια μου έρχονται και γελάω… Υπάρχει κι η κλασσική αριστεράδα ότι πάμε να χτυπήσουμε το σύστημα από μέσα (απαπάαααα….) κι άλλα φαιδρά (δεν κάνω για επικοινωνιολόγος, είναι σίγουρο), που έχουμε φάει όλοι τόσα χρόνια. Όμως το μόνο τελικά που μετράει είναι να μιλήσει το τραγούδι από μόνο του…

«Alcohol is free» ΚΟΖΑ ΜΟSΤRΑ και Αγάθωνας Ιακωβίδης
μουσική: Ηλίας Κόζας / στίχοι: Στάθης Παχίδης

protagon

ένα άρθρο των πρωταγωνιστ