Για όσους θέλουν να φύγουν από την πόλη…

Όταν φεύγεις από την πόλη δεν σε περιμένει πάντα μια ανθηρή, ρομαντική και φτιαγμένη ζωή στο χωριό… έχει δυσκολίες και πολύ δουλειά…

Όταν λοιπόν πήρα την απόφαση να έρθω στο χωριό είχα μόνο δύο δωμάτια, ένα παλιό σπίτι, αν μπορεί κανείς να το πει σπίτι εκείνο. Για την ακρίβεια ήταν το καλύβι που είχε η γιαγιά μου την αγελάδα της στο ένα και στο άλλο έβαζε το σανό.

δεν είναι πάντα τόσο ρόδινη η αρχή...

Πήρα δάνειο και το σουλούπωσα και κάναμε την αρχή μένοντας σε αυτά τα δύο δωμάτια για να κάνουμε την επέκταση πάνω σε αυτά τα δύο δωμάτια για να έχουμε μετά από τρεις μήνες σπίτι κατοικήσιμο. Για δυο μήνες μείναμε εκεί χωρίς ρεύμα με μια μπαλαντέζα που μου έδωσε ο γείτονας ώστε να έχω ρεύμα για ένα ψυγείο και δυο λάμπες.

Τουαλετα; κάναμε υπαίθρια τουαλέτα και για ντους ένα ποτιστήρι είχαμε, ήταν ευτυχώς καλοκαιρι. Παράλληλα ενώ έπρεπε να τρέχουμε για το σπίτι τρέχαμε και στα χωράφια για να τα κάνουμε καλλιεργήσιμα.
Ήμουν έγκυος στο τέταρτο παιδί μου όταν έβαλα τα πρώτα φυτά μου το επόμενο καλοκαίρι.

Για να τα καταφέρω έδωσα πολύ μεγάλο αγώνα με 4 μικρά παιδιά, με ζώα, με χωράφια… Ήμασταν πάντα μαζί με τον άντρα μου αλλά κανένας από τους δύο δε γνώριζε να σπέρνει, να οργώνει, να εκτρέφει κάποιο ζώο. Παλεύαμε μόνο με οτι ακούγαμε απο εδώ και από εκεί.

Τον πρώτο χρόνο μου ψόφησαν όλα τα ζώα που είχα απο μικρόβιο
και δεν είχαμε καθόλου λεφτά, με το μεροκάματο και με ένα μικρούτσικο μισθό του συζύγου που το μεγαλύτερο μέρος πήγαινε στα δάνεια έκανα ότι έκανα.

Υπήρχαν μέρες που ήμουν σίγουρη πως δεν θα τα καταφέρουμε με 6 άτομα οικογένεια… κι όμως ο θεός μας έδωσε τη δύναμη να μάθουμε
όλη τη διαδικασία, μας έδεσε σαν οικογένεια πιο πολύ και αγαπάμε περισσότερο ο ένας τον κόπο του άλλου.

Δε θα πλουτίσετε φεύγοντας από την πόλη αλλά σίγουρα θα ανακαλύψετε έναν άλλον τρόπο ζωηή. Αλλά μόνο αν είστε δυνατοί.

Στρωμένα θα ήταν αν ζούσαν οι γονείς μου στο χωριό και μου είχαν σπίτι και ζώα έτοιμα και ήταν εκεί για να μου λένε τι να κάνω, αλλά εμένα οι γονείς μου ζούσαν στην πόλη και μετά από λίγα χρόνια έχασα και τον πατέρα μου. Η μαμά έγινε χάλια μετά το χαμό του μπαμπά οπότε έμεινα μόνη με τον άντρα μου να παλεύουμε μέσα σε μια τρύπια βάρκα στα ανοιχτά μιας φουρτουνιασμένης θάλασσας με 4 παιδιά μέσα.
Για μένα ήταν πιο δύσκολα κι από δύσκολα αλλά τα κατάφερα.

Έγραψα αυτό το κείμενο για να μη νομίζεται ότι έφυγα από την πόλη και με περίμενε έτοιμη ζωή στο χωριό. Έπρεπε να την φτιάξω εγώ τη νέα μου ζωή και ακόμα τη φτιάχνω.

Στη φύση τη μια μέρα έχεις…. την άλλη αν κάτι πάει στραβά ΔΕΝ έχεις. Ελπίζεις να πάνε όλα καλά… κάνεις το σταυρό σου πρωί και βράδυ να σε προστατέψει ο Θεός να έχεις. Δεν πιστεύεις στους πολιτικούς, ουτε περιμένεις κάτι. Μόνο στον Θεο και στα χέρια σου…

ΔΕ ΜΕΤΑΝΙΩΣΑ ΠΟΤΕ ΠΟΥ ΗΡΘΑ ΕΔΩ, δε γυρίζω πίσω ότι κι αν γίνει!!!!!

http://www.sheblogs.eu