
Για τη σβάστικα που προσκυνούν ισχυρίστηκαν, υποκρινόμενοι τους λίαν εγγραμμάτους και τους ελληνομαθείς, πως είναι κατιτίς σαν αντιδάνειο. Δεν την πήραν λέει από τον ναζισμό, αλλά από τον αρχαιoελληνικό μαίανδρο και από τους ακόμα πιο αρχαίους Ινδούς, που τη θεωρούσαν σύμβολο ευτυχίας.
Όσο πιθανό είναι να βρίσκονται στους σκοτεινούς κόλπους της Χρυσής Αυγής οι τελευταίοι των εν Ελλάδι σανσκριτιστών, άλλο τόσο πιθανό είναι να αντέγραψε η μιλιταριστική κουστωδία του κ. Μιχαλολιάκου τον μαίανδρο από αγγεία των αρχαίων Ελλήνων. Δεν είναι ο μαίανδρος ο έρωτάς τους. Ο αγκυλωτός σταυρός είναι. Και τον δανείστηκαν (τον μισό) από τα ναζιστικά λάβαρα, αφού ενστερνίζονται ό,τι συμβολίζει. Ας αφήσουν λοιπόν ήσυχους τους αρχαίους Ελληνίδες. Αρκετά τους μαγάρισαν.

Με τη δημοκοπική παράστασή του και τη δικολαβική φρασούλα του ότι χαιρετάνε πού και πού ναζιστικά αλλά «έχουν καθαρά χέρια», ο ηγεμών της «Χ.Α.» ήθελε να δείξει πως είναι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ (την ώρα μάλιστα που οι διμοιρίες του παίζουν πανελλαδικά τον ρόλο και του αστυφύλακα και του χωροφύλακα, προπηλακίζοντας όσους δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις τους). Ηθελε δηλαδή και τους οπαδούς του να ενθουσιάσει και να μην έχει προβλήματα με τη Δικαιoσύνη, αν ομολογούσε ευθέως τη λατρεία του για έναν χαιρετισμό που προκαλεί παγκοσμίως αηδία και τρόμο· εκτός πια και διατεινόταν ότι τον δανείστηκε από τίποτα Ρωμαίους…

Ναζιστικός χαιρετισμός με καθαρά χέρια δεν νοείται. Δεν είναι ιστορικά δυνατός. Γιατί δεν πρόκειται πια για σήμα, αλλά για στίγμα. Ενα στίγμα στην ψυχή της ανθρωπότητας δημιουργημένο από το αίμα μυριάδων και μυριάδων που χύθηκε από χέρια ρυπαρότατα: τα χέρια των μακελάρηδων του Τρίτου Ράιχ. Ενα στίγμα που θα μνημονεύει εσαεί την αγριότερη εκδοχή τυραννίας, την πιο απάνθρωπη μορφή ανελευθερίας.
Του Παντελη Μπουκαλα ,