.png "English"){kind=small}
Ήξερα ότι ήταν εκεί, απλώς επέλεγα να το αγνοώ. Εννοώ, ο όγκος.
Δύο πράγματα συνέβησαν που με έκαναν να προσπαθώ να το αγνοώ. Το ένα ήταν ότι το ισχιακό κόκκαλο μου άρχισε να τσούζει συχνά. Το δεύτερο ήταν ότι πίνοντας καφέ με μία φίλη, μου είπε ότι ο φίλος ενός φίλου της που είχε ακριβώς τα ίδια συμπτώματα, διαπίστωσε τελικά ότι είχε επιθετικό καρκίνο του μαστού. Πίστεψα αμέσως ότι είχα ακριβώς την ίδια αρρώστια.
Ήμουν ήδη ψυχολογικά πεσμένη, πρόσφατα είχα αντιμετωπίσει την ταχεία κατάρρευση της μητέρας μου και τελικά τον θάνατο της από καρκίνο. Συνέβη γρήγορα και ήταν τρομακτικό.
Παρόλο που είχα αισθανθεί τον όγκο περίπου πριν 1 μήνα , δεν ήμουν τότε έτοιμη να αντιμετωπίσω κι άλλα άσχημα νέα. Ούτε τότε, ούτε σίγουρα τώρα. Ήμουν ακόμα πολύ στεναχωρημένη. Θα μπορούσε να περιμένει. Γι ‘αυτό και το ανέβαλα συνέχεια. Μέχρι που ήπια τον καφέ με την φίλη μου.
Και εκείνη την ημέρα, την ημέρα του καφέ και του τσούξιμου του ισχίου, πήγα στο σπίτι και κάθισα μπροστά από το laptop μου και διστακτικά το άνοιξα. Και τώρα μια συμβουλή: μόνο αν θέλετε να τρομάξετε κάποιον εχθρό σας, επαναλαμβάνω μόνο τότε, ψάξτε στο Google την φράση “πόνος στο στήθος”. Αμέσως θα συμβεί το ακόλουθο :
Θα πείσετε τον εαυτό σας ότι στην καλύτερη περίπτωση έχετε πρόωρη εμμηνόπαυση, και στη χειρότερη περίπτωση ότι έχετε καρκίνο του μαστού και κατά πάσα πιθανότητα θα πεθάνετε από μετάσταση καρκίνου των οστών.
Οπότε λογικό είναι να φαντάζεστε ότι αμέσως έκλεισα ραντεβού με το γιατρό μου. Σωστά; ΛΑΘΟΣ. Ω, όχι, δεν θα μπορούσα να ακούσω την αλήθεια, γιατί τότε θα γινόταν πραγματικότητα. Και δεν θα μπορούσα να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα. Τουλάχιστον όχι εκείνη την ημέρα. Σκέφτηκα ότι ίσως θα μπορούσα να βρω έναν εναλλακτικό τρόπο για τη διάγνωση των πολλών και εμφανών συμπτωμάτων μου. Θα μπορούσα ίσως να πάω στη δουλειά μου και να ξεχάσω όλη αυτή την κατάσταση . Ίσως να χρειάζεται να πάρω απλώς μερικές πολυβιταμίνες.
Γι ‘αυτό αποφάσισα να το διερευνήσω λίγο περισσότερο. Κάθε βράδυ έμπαινα πιο βαθιά μέσα στο χάος του Δρ Google, κάνοντας κλικ από σύνδεσμο σε σύνδεσμο. Και στην συνέχεια, κάθε βράδυ πήγαινα στο κρεβάτι λίγο πιο φοβισμένη από το προηγούμενο βράδυ.
Μέχρι που ξύπνησα μια μέρα και συνειδητοποίησα ότι ήταν αναπόφευκτο. Είχα σχεδόν αφεθεί στη μοίρα μου. Είχα αρχίσει να κλαίω κρυφά στο ντους, για την στιγμή που θα λείψω από τη ζωή των παιδιών μου. Ωστόσο, είχα την ανάγκη να γνωρίζω με βεβαιότητα την αλήθεια, δεν θα μπορούσα πλέον να ζω με όλη αυτή την εσωτερική αναταραχή. Μετά από εβδομάδες , ήμουν έτοιμη να δω το γιατρό και να παραδοθώ στη μοίρα μου με την επισημοποίηση της διάγνωσης.
Μπήκα στο γραφείο του γιατρού με βαριά καρδιά και αμέσως ξέσπασα σε δάκρυα όταν του είπα ότι ο Δρ. Google είχε διαγνώσει ότι είχα καρκίνο του μαστού. Σηκώθηκε, έκλεισε την πόρτα, μου έδωσε ένα χαρτομάντιλο και μου είπε να ξαπλώσω στο κρεβάτι. Αφού έκανε μια γρήγορη ψηλάφηση, αμέσως μου είπε να σταματήσω να αγχώνομαι και ότι είναι περισσότερο από πιθανό πως έχω ένα καλοήθες ιναδένωμα. Μόνο και μόνο για να είναι σίγουρος, θα έπρεπε να κάνω έναν υπέρηχο.
Το υπερηχογράφημα μετατράπηκε σε βιοψία. Τι απίστευτη χαρά να μου πει 3 ημέρες αργότερα ότι όλα είναι καλά και ότι απλώς θα έπρεπε να το παρακολουθώ τακτικά. Και ξέρω ότι αυτό ακούγεται ανόητο, αλλά ένιωσα σαν να μου είχε δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Αν είχα πάρει επαγγελματική διάγνωση αμέσως, θα είχα γλιτώσει τον εαυτό μου από πολύ άγχος και αγωνία. Ο Δρ Google, ενώ είναι χρήσιμος σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν μπορεί ποτέ να υποκαταστήσει τον ειδικό.
BERN MORLEY
